Βασίλης Κρομμύδας, www.coachingservices.gr
Όλοι οι Τριαθλητές το έχουν αισθανθεί, μιλάνε γι αυτό και το φοβούνται. Το τρέξιμο μετά το ποδήλατο είναι ένα από τα δυσκολότερα ζητήματα στο Τρίαθλο που ένας Τριαθλητής πρέπει να δουλέψει αλλά τα καλά νέα είναι ότι μπορεί να το κατακτήσει.
Η παραδοσιακή σειρά των αθλημάτων του Τριάθλου κολύμπι, ποδήλατο, Τρέξιμο φαίνεται να ευνοεί τους δυνατούς δρομείς μετά το ποδήλατο. Με το τρέξιμο να ολοκληρώνεται τελευταίο οι αγώνες συχνά κερδίζονται από εκείνον που μπορεί να τρέξει γρηγορότερα κουρασμένος. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους Ολυμπιακής απόστασης αθλητές από τη στιγμή που επιτράπηκε το drafting. Το Drafting στο ποδήλατο μειώνει την κατανάλωση ενέργειας στον αγώνα και κρατάει τους ποδηλάτες όλους μαζί, μειώνοντας τα πλεονεκτήματα που κανονικά έχουν οι δυνατοί ποδηλάτες. Το αποτέλεσμα, αγώνες που επιτρέπετε το drafting είναι πιθανότερο να κερδηθούν από τον καλύτερο δρομέα μετά το ποδήλατο. Το δυνατό τρέξιμο μετά το ποδήλατο όχι μόνο κερδίζει αγώνες αλλά επίσης συμβάλει στα προσωπικά ρεκόρ και στις καλύτερες επιδόσεις.
Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν ο Βέλγος Luc van Lierde το 1997 στο Ironman της Γερμανίας στην καλύτερη επίδοση σε Ironman με χρόνο 7: 50 έκανε μαραθώνιο 2:36΄. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Van Lierde έκανε μόνο τον έκτο γρηγορότερο χρόνο στο ποδήλατο και έφτασε στην δεύτερη ζώνη αλλαγής 8 λεπτά π΄λισω από τον πρωτοπόρο του αγώνα, αλλά πάλι έκανε τον γρηγορότερο μαραθώνιο από όλους τους άλλους με σχεδόν 7 λεπτά. Ποιο ήταν το μυστικό του? Μετά τον αγώνα, ο Luc εξήγησε τη στρατηγική του. Ήθελα να ποδηλατήσω καλά, αλλά όχι τόσο σκληρά ώστε να καταπονήσω τα πόδια μου , για να μπορέσω να τρέξω και καλά. Γνωρίζοντας τη σημασία του καλού τρεξίματος μετά το ποδήλατο, ο Luc επικεντρώθηκε στο να ποδηλατήσει σταθερά και να ξεκινήσει το νικηφόρο του τρέξιμο. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μόνο ένας από τους 10 τελευταίους νικητές του IRONMAN HAWAII έχει κάνει το γρηγορότερο χρόνο στο ποδήλατο και έτρεξε τόσο καλά ώστε να κερδίσει τον αγώνα. Το τρέξιμο είναι αυτό που θα σε κάνει να κερδίσεις ή να χάσεις τον αγώνα. Με λίγα λόγια, αν θέλεις να παραμένεις ανταγωνιστικός ή να πετύχεις ένα καινούργιο ατομικό ρεκόρ, πρέπει να μπορείς να κάνεις το καλύτερό σου τρέξιμο μετά το ποδήλατο.
Πως και γιατί τα πόδια σφίγγουν στο ποδήλατοΓιατί είναι τόσο δύσκολο το τρέξιμο αμέσως μετά το ποδήλατο? Υπάρχουν τρείς παράγοντες που ευθύνονται για την αίσθηση των σφιγμένων ποδιών:
-Μειωμένη μυϊκή ισχύ των ποδιών λόγω έλλειψης γλυκογόνου.
-Ψυχολογική και σωματική δυσκολία που προκαλείται από την αναγκαστική μετακίνηση του αίματος κατά τη μετάβαση από την ποδηλασία στο τρέξιμο.
-Παρατεταμένη κόπωση των μυϊκών κυττάρων λόγω υπερβολικά δυνατών ρυθμών.
Η ποδηλασία και το τρέξιμο χρησιμοποιούν παρόμοιες μυϊκές ομάδες, οι οποίες τροφοδοτούνται με υδατάνθρακες ή αποθηκευμένο γλυκογόνο. Η ποδηλασία απαιτεί αρκετά δυνατές μυϊκές συσπάσεις, οι οποίες κοστίζουν στη χρησιμοποίηση μυϊκού γλυκογόνου. Κατά την ποδηλασία, το γλυκογόνο των μυών των ποδιών σταθερά μειώνεται και έτσι μειώνει τη μέγιστη ισχύ των κυττάρων, αφήνοντάς τα αποστραγγισμένα για το τρέξιμο που ακολουθεί. Σα συνέπεια, η δρασκελιά στο τρέξιμο μειώνεται κατά 5-10%, που σημαίνει ότι το τρέξιμο θα είναι σημαντικά πιο αργό και η αίσθηση πιο δύσκολη από ότι συνήθως σε οποιοδήποτε επίπεδο έντασης.
Όταν πρωτοκατεβαίνετε από το ποδήλατο και ξεκινάτε το τρέξιμο, θα νιώσετε μια κατάσταση που είναι γνωστή ως «μετακίνηση του αίματος». Είναι απλά μια ανακατανομή του αίματος από τους μύες της ποδηλασίας στους μύες που τώρα λειτουργούν για το τρέξιμο. Παρόλο που και οι δύο δραστηριότητες χρησιμοποιούν παρόμοιες μυϊκές ομάδες, το τρέξιμο απαιτεί την επιστράτευση και άλλων μυών, για υποστήριξη και ισορροπία. Η ανακατανομή του αίματος σε αυτούς τους μύες παίρνει λίγο χρόνο, και αυτό προκαλεί τα προβλήματα στο ξεκίνημα του τρεξίματος. Επιπλέον, αν πιέσετε πολύ δυνατά πριν γίνει η ανακατανομή του αίματος, οι μύες των ποδιών θα γεμίσουν με γαλακτικό, προκαλώντας χειρότερη αίσθηση. Ο μόνος τρόπος για να διώξετε το γαλακτικό που έχει συσσωρευτεί, είναι να μειώσετε το ρυθμό. Αν πάτε πολύ γρήγορα στο ξεκίνημα του τρεξίματος, ή ιδιαίτερα στη διάρκεια της ποδηλασίας, η ικανότητά σας να τρέξετε καλά θα καταπνιγεί. Αυτό οφείλεται στην παραγωγή περίσσειας γαλακτικού και στη συσσώρευση του.
Όποτε πάτε πολύ γρήγορα, πριν γίνει η σωστή ανακατανομή του αίματος, ή ξεπερνώντας το γαλακτικό κατώφλι, τα μυϊκά κύτταρα πρέπει να βασιστούν περισσότερο σε αναερόβιους δρόμους για να ικανοποιήσουν την ενεργειακή τους απαίτηση. Έτσι παράγεται περίσσεια γαλακτικού οξέος που συσσωρεύεται στα μυϊκά κύτταρα προκαλώντας άσχημη αίσθηση και αναπόφευκτη μείωση της ταχύτητας. Με απλά λόγια, αν κάψετε τα μυϊκά σας κύτταρα πολύ νωρίς στον αγώνα, η απόδοσή σας θα πέσει κατακόρυφα και θα μείνετε να τρώτε τη σκόνη από τους πιο ξεκούραστους δρομείς!
