Συνέντευξη στον Κωστή Ξηρογιαννη
Ο Έλληνας πρωταθλητής αφού ενημερώθηκε για τις αλλαγές στο ντόπινγκ που έγιναν στη χώρα μας ανακοίνωσε τη πρόθεση του να βοηθήσει στη προσπάθεια της οργάνωσης κατά του ντόπινγκ στη ποδηλασία
Συνέντευξη στον Κωστή Ξηρογιαννη
Φώτο: Αλέξανδρος Παπαχρηστου
Πως ξεκίνησες το δίαθλο;
Ξεκίνησα με στίβο μικρός και συνέχισα μετά στα 21 μου με τριαθλο χομπίστικα και έτσι ασχολήθηκα λίγο με τη ποδηλασία. Τα τελευταία 3 χρόνια πήρα στα σοβαρά το δίαθλο με σκοπό ουσιαστικά να κάνω διεθνείς αγώνες.
Γιατί ασχολήθηκες με το δίαθλο και όχι με το τρίαθλο;
Δεν έχω το κολύμπι! Όταν βγαίνεις 7 λεπτά πίσω από τους πρώτους και το ποδήλατο και το τρέξιμο σου είναι ίδιο με τους πρώτους τότε δε μπορείς να διακριθείς στο τρίαθλο.
Με όλη αυτή την ανάπτυξη στο τρίαθλο στη χώρα μας, τι θα συμβούλευες κάποιον που ξεκινά τώρα την ενασχόληση;
Το τρίαθλο είναι αναπτυσσόμενο γιατί απευθύνεται σε ερασιτέχνες αθλητές. Επειδή είναι τρία τα αθλήματα είναι τριπλός ο εξοπλισμός όποτε ξεκινάμε...με το «μαλακό». Ξεκινάμε από χαμηλά στον εξοπλισμό στη προπόνηση και στις απαιτήσεις μας, με μέτρο τα πάντα. Κατόπιν, ανάλογα με τις ανάγκες μας και το επίπεδο μας ακολουθεί και ο εξοπλισμός. Εγώ όταν ξεκίνησα πριν 10 χρόνια έτρεχα με φανελάκι στίβου, παπούτσι λινό (ακόμα και στην ποδηλασία) και κράνος "κουβαδάκι"!
Γιατί δε γίνονται μεγάλοι διεθνείς αγώνες τριαθλου στη χώρα μας;
Στην Ελλάδα δυστυχώς είναι αναμενόμενο. Παρόλο που το καλοκαίρι η χώρα μας είναι κορυφαία τοποθεσία, οι παραλίες μας είναι κλειστές για αγώνες. Δε μπορείς να αποκλίσεις μια παράλια και τους γύρω δρόμους Κυριακή από τους λουόμενους και όσους κάνουν βόλτα ούτε καν μια ώρα. Το έχω ζήσει οργανωτικά.
Θαυμάζεις κάποιον αθλητή, έχεις κάποιο πρότυπο;
Τα τελευταία χρόνια επειδή έχω πάρει σοβαρά αυτό που κάνω, έχω πρότυπο δυο αθλητές: το Βασίλη Κρομμύδα και τη Ντενίζ Δημάκη, δυο αθλητές με συμμετοχές σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτό που θαυμάζω είναι η διάρκεια τους και η πορεία τους στο χώρο, η σκληρή δουλειά που κάνανε, η συνέπεια τους στη προπόνηση και ο τρόπος ζωής τους.
Ποιοι σε υποστηρίζουν;
Η adidas που τον τελευταίο χρόνο με έχει στηρίξει πολύ, η pearl izumi με την οποια ξεκιναω τωρα συνεργασία, το ποδηλατικό κατάστημα WorldofBike.gr και η high5 στα συμπληρώματα διατροφής. Στην ομάδα υποστήριξης είναι επίσης η διατροφολόγος αδελφή μου η Χαρά και ο φυσιοθεραπευτής Τάσος Μαργαρίτης.
Ποιο είναι το όνειρο σου αγωνιστικά;
Στόχος μου δεν είναι μόνο το πανελλήνιο πρωτάθλημα μιας και το έχω κερδίσει στο παρελθόν, αλλά οι διεθνείς αγώνες. Για έναν διαθλητη όνειρο είναι το παγκόσμιο πρωτάθλημα Powerman στο Zofingen και για μένα από το 2004 το όνειρο ήταν να αγωνιστώ εκεί. Το 2011 σε μια δύσκολη χρονιά για μένα γιατί είχα ατυχίες το δοκίμασα και πήρα την 21η θέση. Φέτος στόχος μου είναι η 8αδα που πιστεύω ότι είναι εφικτό.
Τι περιλαμβάνει ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα σου και που γυμνάζεσαι;
Ποδηλασία πάω στην παραλιακή ή στον παράδρομο προς Μαλακάσα, ενώ τρέξιμο στο Στάδιο Ζωγράφου και στη Πολυτεχνειούπολη. Κάνω περίπου 500χλμ Ποδηλασία και 100χλμ τρέξιμο, εβδομαδιαίως. Σε σχέση με παλιότερα έχω ελαττώσει πολύ τα χιλιόμετρα τρέξιμο για να προστατέψω τα πόδια μου.
Τι ξέρεις για το bike pure;
Πρωτόμαθα από τη συνέντευξη του Περικλή Ηλία. Δεν έψαξα εγκυκλοπαιδικά αλλά προτίμησα να το ζήσω από μέσα για να έχω άποψη. Είναι μια φιλόδοξη κίνηση σε ένα χώρο που είναι στιγματισμένος και με πολλές σκιές ειδικά όσο ανεβαίνουμε τα κλιμάκια επαγγελματισμού και των διακρίσεων. Στον επαγγελματικό αθλητισμό και τον αθλητισμό σε επίπεδο ολυμπιάδας όσο αυξάνονται οι ανάγκες, οι απαιτήσεις και τα χρήματα μπαίνουν και άλλοι παράγοντες. Το bike pure βλέπω ότι έχει απήχηση σε ποδηλάτες και αθλητές.
Σου έχει γίνει έλεγχος ντόπινγκ;
Δυστυχώς όχι. Τα τελευταία χρόνια που τρέχω και διακρίνομαι οι έλεγχοι ντόπινγκ στην Ελλάδα έχουν αδρανήσει. Στο δίαθλο επειδή δεν είναι ολυμπιακό άθλημα υπάρχει μια «χαλαρότητα» αλλά και στο πανελλήνιο πρωτάθλημα ποδηλασίας (δρόμου) δεν έγινε κανένας έλεγχος.
Σε έχει πλησιάσει κάποιος να σου προσφέρει «βελτίωση»;
Εγωιστικά θα πω πως δεν έχει τολμήσει κανείς να με πλησιάσει. Σε αυτό το θέμα είμαι αμείλικτος. Αν κάποιος έχει διαβάσει την αρθρογραφία μου καταλαβαίνει όχι απλώς τις απόψεις μου αλλά την αυστηρότητα μου στο θέμα.
Πως αισθάνεσαι που είσαι αθλητής πρότυπο της bike pure;
Επισημοποιήθηκε μια ευθύνη. Έχω μεγαλώσει πλέον, είμαι 31. Ξεκίνησα αργά αλλά προσπαθούσα όλα αυτά τα χρόνια με τα μικρότερα παιδιά να τους μιλάω για τον αθλητισμό, όπως τον έβλεπα εγώ, σαν τρόπο ζωής. Να ξεφύγουν από την ψυχαναγκαστική λογική των υψηλών επιδόσεων και να μην έχουν το πρωταθλητισμό σαν αυτοσκοπό. Χάρηκα που με εμπιστεύτηκε η bike pure για να προβάλει αυτό το ιδεώδες. Είναι μεγάλη μου τιμή.
Περισσότερα για την οργάνωση Bike Pure στην ιστοσελίδα bikepure.org
Περισσότερα για τον Γρηγόρη Σκουλαρίκη στο προσωπικο του blog www.duathlon.gr
