Πέντε αθλητές από την Ελλάδα πήραν μέρος στο Half Ironman της προπερασμένης Κυριακής 15 Αυγούστου στο Wiesbaden της Γερμανίας. Οι καιρικές συνθήκες δυσκόλεψαν έναν ούτως ή άλλως απαιτητικό αγώνα (1550m/90km στο ποδηλατικό σκέλος). Η αποστολή, αποτελούμενη από τους Κώστα Ζεμαντάνη (Μ30-34), Γιάννη Κουστένη (Μ30-34), Λουκία Λουκοπούλου (F40-44), Βαγγέλη Σουλιώτη (Μ35-39), και Γιάννη Φανάκη (Μ30-34), αναμετρήθηκε με τον άσχημο καιρό αλλά και 2,000 περίπου άλλους αθλητές και τερμάτισε με επιτυχία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο Σουλιώτης όσο και ο Φανάκης στάθηκαν άτυχοι αλλά παρά ταύτα δεν το έβαλαν κάτω! (ο πρώτος είχε πτώση με το ποδήλατο ενώ ο δεύτερος έπαθε λάστιχο και αργότερα ζημιά στη ρόδα του).
Στις επόμενες ημέρες ελπίζουμε να έχουμε σχόλια και εντυπώσεις από εκείνους. Για τώρα, παραθέτουμε το race report της Λουκίας Λουκοπούλου.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνα μέρος σε αγώνα τέτοιων αποστάσεων, με δύο διαφορετικές ζώνες αλλαγών. Οι Γερμανοί, όπως πάντα, άψογοι στην οργάνωσή τους. Με την βοήθεια εκατοντάδων εθελοντών, μετά το σχετικό briefing στο εντυπωσιακό Kurhaus της πόλης, τα 2,000 ποδήλατα παρατάχθηκαν στην πρώτη ζώνη αλλαγών κοντά στην κολυμβητική διαδρομή – όλα αυτά όταν ο ήλιος ακόμη έλαμπε και ο ουρανός ήταν καταγάλανος...
Λίγες ώρες αργότερα, οι ουρανοί όμως άνοιξαν και το νερό έπεφτε κουρτίνα. Στο λεωφορείο για την ζώνη αλλαγών το πρωϊ του αγώνα επικρατούσε μια περίεργη σιωπή αφού σχεδόν δεν βλέπαμε έξω από το παράθυρο ...
Στην ζώνη αλλαγών όλοι έτρεχαν μέσα στην νεροποντή και τις λάσπες για να ετοιμαστούν. Το θέαμα των αθλητών με τις neoprene στολές κάτω από την καταρρακτώδη βροχή ήταν πραγματικά αστείο! Στις 08:10 ακριβώς, οι 255 γυναίκες ξεκινήσαμε όλες μαζί το κολύμπι των 1900 μέτρων. Σε αντίθεση με άλλους αγώνες, δεν υπήρχε το σύνηθες ηλεκτρισμένο κλίμα και ο ενθουσιασμός – δεν ξέρω γιατί. Ίσως αυτό με βοήθησε να νιώσω κι εγώ πιο ήρεμη για να αντιμετωπίσω το λιγότερο για μένα ευχάριστο σκέλος του αγώνα (δεν φημίζομαι για την ταχύτητά μου στο νερό). Στάθηκα τυχερή, χάραξα καλή πορεία, δεν έφαγα πολλές κλωτσιές (με εξαίρεση κάτι μικροτσακωμούς με διάφορα φύκια), κράτησα σταθερό ρυθμό και έκανα ένα πολύ καλύτερο κολύμπι από ότι είχα ελπίσει, χωρίς να κουραστώ (ή να βαρεθώ!) ιδιαίτερα.
Στην πρώτη αλλαγή καθυστέρησα αρκετά γιατί έβρεχε καταρρακτωδώς. Όταν όμως ανέβηκα στο ποδήλατο ξεκίνησα τα 90χλμ με όρεξη και δυνατά. Το Schiniathlo sto Αστρος (Astroman) με είχε προετοιμάσει για τις ανηφόρες! «Καθάρισα» στις πρώτες δύο 
(τύπου ανάβαση Πάρνηθα, από τελεφερίκ και πάνω) πολύ κόσμο με ευκολία. Η αίσθηση της κρύας βροχής πάνω σε πόδια που δούλευαν εντατικά για της αναβάσεις ομολογώ ότι δεν βοηθούσε και αρκετές φορές φοβήθηκα τις κράμπες. Σύντομα όμως, παίρνοντας δύναμη από το ότι περνούσα συνέχεια άλλες γυναίκες, προσπάθησα να δώσω περισσότερη σημασία στο ονειρικό κατά τα άλλα τοπίο: πράσινο, πράσινο, πράσινο, χωριουδάκια με ανηφόρες και στενές στροφές, μεγάλες ευθείες, λιβάδια ... (και φυσικά βροχή, βροχή, βροχή και ομίχλη)
Όλα καλά, ως το 70 περίπου χλμ... Εδώ περίμενε και το τελευταίο ανηφορικό κομμάτι (10%) το οποίο έγινε υπό την φωνητική υποστήριξη του κόσμου που είχε μαζευτεί (να’ναί καλά!). Τα τελευταία 20 χλμ για μένα ήταν τα πιό δύσκολα. Κάθε ανηφορίτσα μου φαινόταν βουνό. Η θέα της δεύτερης ζώνης αλλαγών στο κέντρο της πόλης ήταν αυτό που αναζητούσα. Ένας εθελοντής μου πήρε το ποδήλατο από τα χέρια, ένας άλλος μου έδωσε την τσάντα με τα παπούτσια μου, ένας άλλος με περίμενε να αλλάξω (αν μου έκανε και ένα μασαζάκι στα πόδια, θα του έδινα και φιλοδώρημα!!!)
Ξεκίνησα τον πρώτο από 4 γύρους τρεξίματος πολύ δυνατά. Ένιωθα πραγματικά καλά και συνέχισα έτσι τον 2ο γύρο. Στον 3ο γύρο (και ακόμη περισσότερο στον 4ο) ένιωθα να «πέφτω» και είχα μια από αυτές τις γνωστές στους αθλητές συζητήσεις με τον εαυτό μου, έψαξα βαθιά για αποθέματα ενέργειας και βρήκα έμπνευση από κάποιους θεατές που είδαν το όνομά μου στο νούμερό μου και άρχισαν να φωνάζουν «Lou-ki-a.” Με τον τερματισμό μου έμαθα ... ότι είχα βγεί 2η στην κατηγορία μου!!!
Απολογισμός: Κολύμπι 34:17 (2η) Ποδήλατο 3:04:21 (2η) Τρέξιμο 1:44:43 (6η) Τελικός Χρόνος 5:31:10
Κατανάλωση: (έχουμε και οικονομική κρίση, οπότε ... λιτότητα!!!) ½ μπουκάλι ισοτονικό, ½ μπουκάλι νερό, 2 μπουκιές μπάρας, και 2 gel.
Η επίδοσή μου σήμαινε και αυτόματη πρόκριση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα – θέση που τελικά δεν δέχτηκα λόγω άλλων αθλητικών και επαγγελματικών υποχρεώσεων. Άλλωστε έχω κι άλλο αγώνα μπροστά μου! (Παγκόσμιο Διάθλο, Εδιμβούργο, 09/2010)
Βαθμολογία
(5=Αριστο, 4=πολύ καλό, 3= καλό, 2= μέτριο, 1=κακό)
Κολύμβηση – 4 : πολύ καλή σήμανση και ορατότητα, καλή θερμοκρασία νερού, λίγο βούρκος αλλά το νερό είναι καθαρό, εκκίνηση μέσα στο νερό, σχετικά εύκολη ανάβαση στη ράμπα για έξοδο από το νερό. Απόσταση από την ζώνη αλλαγών, περίπου 100 μέτρα, σε γρασίδι καλυμένο με τάπητα.
Ποδηλασία – 5: καλή σήμανση, κλειστός για την κυκλοφορία δρόμος, πανέμορφη διαδρομή, 1 γύρος, ΑΝΗΦΟΡΕΣ, κατηφόρες με στροφές αλλά όχι ιδιαίτερα τεχνικής δυσκολίας (με εξαίρεση ίσως 2-3), εξαιρετική άσφαλτος (παρόλη τη βροχή), λίγα κομμάτια με πλακόστρωτο μέσα στα χωριά.
Τρέξιμο – 3: καλή σήμανση αλλά σχετικά στενές διαδρομές μέσα στο πάρκο της πόλης, 4 γύροι, πατημένο χώμα και άσφαλτος, μικρό κομμάτι σε πλακόστρωτο και άσφαλτο, ελαφρώς ανηφορική διαδρομή στο πρώτο μισό γύρο (απαιτεί προσοχή για την διατήρηση ρυθμού).
Τροφοδοσία – 5: και του πουλιού το γάλα. Με τη σειρά, όπως στο σχεδιάγραμμα στο πρόγραμμα του αγώνα, νερό, ισοτονικό, κοκα-κόλα, gel, μπανάνα, κλπ. Ικανοποιητικό pasta party και post-race φαγητό.
Οργάνωση – 4: πολύ εύκολη και γρήγορη διαδικασία εγγραφής, και παραλαβή μεταλλίων κ πιστοποιητικών μετά τον τερματισμό. Καλό expo με πολλούς πωλητές. Bike Service που δεν διαφημιζόταν πολύ, αλλά όσοι το βρήκαν εξυπηρετήθηκαν.
Μετακινήσεις – 4: συνεχής και τακτική ροή λεωφορείων από την πόλη στη ζώνη αλλαγών και πίσω στην πόλη.
Συμπεριφορά Εθελοντών – 5: άψογη, ήταν όλοι ενημερωμένοι και μιλούσαν αρκετά καλά αγγλικά.
Θεατές – 5: επίσης άψογοι, παρά την βροχή, είχαν βγεί ακόμη και στα μικρά χωριά και κοιτούσαν τα ονόματά μας και φώναζαν! Αν κρίνω από τον αριθμό των θεατών, παρόλη την βροχή, τότε φαντάζομαι τι πανηγύρι γίνεται υπό καλές καιρικές συνθήκες.
Αρνητικά: Η ΒΡΟΧΗ....! Το όλο κλίμα του αγώνα πιστεύω επηρρεάστηκε. Περίμενα μεγάλο πάρτυ μετά τον τερματισμό και τις απονομές και την πόλη όλη σε γιορτινό κλίμα. Αντιθέτως, όλα ήταν σχεδόν έρημα το ίδιο βράδυ που ακόμη έβρεχε.
Συνιστώ αυτό τον αγώνα; ΝΑΙ. Είναι πιστεύω πολύ καλή εμπειρία, με αρκετό βαθμό δυσκολίας, θέλει καλή προετοιμασία!
