Συμμετείχαμε και οι δύο στο Ιρονμαν του Roth δίχως να έχουμε επιλέξει τον αγώνα. Είχε σχηματιστεί μία μεγάλη παρέα που ήθελε να τρέξει τον αγώνα και δεχτήκαμε και εμείς σχετική πίεση για να τον τρέξουμε παρότι ο καθένας από εμάς είχε τους δικούς του ενδοιασμούς. Τελικά από όλη την «μεγάλη» παρέα βρεθήκαμε να είμαστε οι μόνοι που δεν ακυρώσαμε την συμμετοχή μας.
Ο Αγώνας του Roth είναι μαζί με τον αγώνα του Almere στην Ολλανδία οι δύο παλαιότεροι αγώνες στην Ευρώπη στην απόσταση Ιρονμαν. Η πρώτη φορά που είχα δηλώσει να συμμετέχω σε αυτόν τον αγώνα ήταν τον Δεκέμβριο του 1992 για τον αγώνα του καλοκαιριού του 1993. Δυστυχώς οι 2000 θέσεις είχαν ήδη καλυφθεί και έτσι ήμουν σε λίστα αναμονής. Ετσι αναγκάστικα και συμμετείχα τον Σεπτέμβριο του 1993 στο Ιρονμαν του Almere.
Το Ταξίδι
Καθώς υποτίθεται θα ήμασταν μεγάλη παρέα είχαμε αποφασίσει να μείνουμε στην Νυρεμβέργη, όπου θα πηγαίναμε με τραίνο από το αεροδρόμιο του Μονάχου. Τελικά αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά ότι το καλύτερο που μπορεί να κάνει κάποιος είναι να ενοικιάσει αυτοκίνητο φτάνοντας στο αεροδρόμιο διαφορετικά θα ταλαιπωρηθεί πολύ όπως ταλαιπωρηθήκαμε και εμείς, φθάνοντας σε διαφορετικές μέρες.
H προετοιμασία του αγώνα.
Δυστυχώς το ένα πρόβλημα διαδεχόταν το άλλο. Οταν ο Χρήστος πήγε να συναρμολογήσει το ποδήλατο ανακάλυψε ότι έλειπε ροδέλα από το πηρούνι/ λαιμό. Εγώ όταν πήγα να δώσω στους μηχανικούς της Mavic το ποδήλατο μου έδειξαν ότι υπήρχε πρόβλημα στις HED και οτi μετά τον αγώνα θα έπρεπε να τις στείλω για service. Λόγω του ότι τους μιλούσα Γαλλικά ασχολήθηκαν αρκετά με εμάς.
Ομως το μεγάλο πρόβλημα στον αγώνα του Roth είναι οι μετακινήσεις και εκεί είχαμε τα μεγάλα προβλήματα. Η εταιρεία που είχαμε ενοικιάσει αρχικά αυτοκίνητό δεν ήταν ιδιαίτερη εξυπηρετική και το navigator του Χρήστου είχε μάλλον ξεπερασμένους χάρτες.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν να είμαστε τις παραμονές του αγώνα συνεχώς στους δρόμους και στο «τρέξιμο» αντί να ξεκουραζόμαστε.
Η Διαδρομή του αγώνα
Το Κολύμπι
Το κολύμπι γίνεται σε ένα τεχνητό κανάλι που χρησιμοποιείται για την ναυσιπλοία εμπορικών πλοίων. Κάποιος που είναι από την Ελλάδα και έχει συνηθίσει να κολυμπάει σε κρυστάλλινα νερά θα «δυσκολευτεί» να κολυμπήσει στα καφέ νερά του καναλιού. Δυστυχώς το κολύμπι και η Τ1 είναι περίπου 15 χιλιόμετρα μακριά από την Τ2, την ζώνη Τερματισμού, το Registration office και γενικά το κέντρο του αγώνα.
Ο Χρήστος δυσκολεύτηκε αρκετά στο κολύμπι καθώς η ομίχλη του πρωί και το καμπυλοειδές σχήμα του καναλιού τον ανάγκασαν να μην έχει μία ευθεία πορεία αλλά να κάνει πολλά ζιγκ- ζαγκ. Χρόνος για τον Χρήστο στο 1:25
Για εμένα ήταν λίγο πιο εύκολα τα πράγματα καθώς οι διοργανωτές, λόγω αποτελεσμάτων τα τελευταία 20 χρόνια, με είχαν βάλει στο γρήγορο group των age groupers που ξεκίνησε στις 6:20. Βέβαια δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ στο κολύμπι καθώς το μόνο που σκεφτόμουνα ήταν «άντε να τελειώνουμε να βγούμε από τον βούρκο». Ετσι ούτε drafting έκανα και έτσι λογικά δεν κολύμπησα κάτω από μία ώρα (1:05). Το
Το ποδήλατο
Ο Χρήστος χαρακτηρίζει την διαδρομή της ποδηλασίας ως τεχνική καθώς έχει πολλές κατηφορικές «επικίνδυνες» στροφές. Εγώ την χαρακτηρίζω ως εύκολη με συνεχείς ανηφοροκατηφόρες την οποία εάν την ξέρεις καλά μπορείς να κερδίσεις καλά. Δυστυχώς και ο Χρήστος και εγώ τρέξαμε με ποδήλατα δρόμου. Το ποδήλατο χρονομέτρου και η κλειστή ρόδα είναι απαραίτητη σε αυτή την διαδρομή. Για αποφυγή οποιασήποτε παρεξήγησης η διαδρομή δεν είναι επίπεδη όπως πολύ πιστεύουν. Οσο για το Solarberg και τί δεν θα έδινα για να ξαναπεράσω. Ειλικρινά μοναδική εμπειρία με τον κόσμο να ανοίγει ίσα ίσα για να περάσεις. Το ποδήλατο το πήγα συντηρητικά ώστε να μην επιβαρύνω το πρόβλημα τραυματισμού που με ταλαιπωρούσε τις τελευταίες 3 εβδομάδες.
Το τρέξιμο
Στο τρέξιμο ο Χρήστος απλά περνούσε κόσμο. Οπως μου είπε χαρακτηριστικά δεν τον πέρασε κανένας παρά μόνο αθλητές της Σκυταλοδρομίας. Εγώ μόλις κατέβηκα από το ποδήλατο είχα μία δυσάρεστη έκπληξη. Το αριστερό μου πόδι (δικέφαλος) είχε μαγκώσει τελείως. Είχα πρόβλημα τραυματισμού με το ισχιακό αλλά ήλπιζα ότι θα με πιάσει κάπου μεταξύ του 20 και 30 του τρεξίματος. Ετσι στην T2 πήγα να μου κάνουν μασάζ και ξεκίνησα να τρέχω με πολύ πόνο. Σε οποιοδήποτε άλλη διαδρομή θα είχα εγκαταλείψει, όμως στο Roth το 70% είναι με χώμα και μεγάλο μέρος κάτω από σκιά. Ετσι απλά κατάφερα να τερματίσω, φυσικά πολύ μακριά από τον χρόνο που είχα θέσει ως στόχο.
Βαθμολογία
(5=Αριστο, 4=πολύ καλό, 3= καλό, 2= μέτριο, 1=κακό)
Κολύμβηση - 1
Ποδηλασία - 4
Τρέξιμο – 4
Τροφοδοσία – 4
Διαδικασία εγγραφών – 4
Μετακινήσεις – 1
Συμπεριφορά Εθελοντών – 4
Θεατές - 4
Επίλογος
Ο Χρήστος είναι ικανοποιημένος αφού έκανε ικανοποιητικό χρόνο για εκείνον. Είναι το τρίτο Ironman που τρέχει, ένα κάθε καλοκαίρι. Του χρόνου σκέφτεται να πάρει ρεπό από το Τρίαθλο. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο Χρήστος είναι δρομέας και άσχετα εάν τρέχει Ironman. Το ότι δεν είναι Τριαθλητής φαίνεται σε κάθε του κίνηση, όμως έχει αθλητική υποδομή και νοοτροπία οπότε με οποοδήποτε άθλημα αντοχής να ασχοληθεί θα είναι ανταγωνιστικός, είτε αυτό λέγεται τρίαθλο είτε σκι αντοχής
Για εμένα ήταν το πρώτο full Ironman μετά από 16 χρόνια. Δεν βγήκε ο αγώνας,όμως αυτό είναι ο αθλητισμός. Εάν περάσει το ισχιακό θα τρέξουμε στην Βαρκελώνη αλλιώς πάμε για του χρόνου με στόχο να κερδίσουμε το στοίχημα με τις 365 μπίρες από τον Στέλιο.
To be continued…
