IRONMAN 70.3 St. Polten/Austria race report του Eddy Αλεξίου

Το φετινό Ironman είναι πάλι κάποιο καινούργιο μέρος για εμένα. Προσπαθώ πάντα να πηγαίνω σε καινούργια μέρη. Συνδυάζω ένα  mini τουρισμό με τον αγώνα.

Η προετοιμασία είχε διάρκεια περίπου 4 μήνες. Λέω «περίπου» διότι υπήρξαν μέρες που οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις δεν με άφηναν ήρεμο να προπονηθώ. Και αυτές ήταν αρκετές μέρες.
Ταξίδεψα στην Αυστρία την Πέμπτη. Ήθελα να εγκατασταθώ όσο γρηγορότερα γίνεται ώστε την Παρασκευή να επισκεφθώ την λίμνη της κολύμβησης.  Χρήσιμο να κολυμπήσω στα νερά που θα γίνει ο αγώνας. Παίρνω την εμπειρία της θερμοκρασίας του νερού, της διαδρομής μέσα στο νερό και του περιβάλλοντος. Το Ironman της Αυστρίας έχει την ιδιομορφία ότι  την απόσταση της κολύμβησης του αγώνα την καλύπτεις σε δύο διαφορετικές λίμνες. Μισή απόσταση στην μια, καλύπτεις μια απόσταση περίπου 300μ τρέχοντας , και συνεχίζεις στην επόμενη λίμνη. Ωραίο!  Επίσης την ίδια μέρα θέλω να σιγουρευτώ ότι το ποδήλατο μου από το ταξίδι έχει συναρμολογηθεί σωστά και δεν χρειάζεται bike-service.
Παρασκευή.
Έτσι λοιπόν την Παρασκευή το πρωί πήγα στο event να κάνω registration και μετά να κολυμπήσω. Όλες οι διαδικασίες εγγραφής είναι πάντα καλά οργανωμένες και αποτελεσματικές. Οι λίμνες δεν ήταν όσο κρύες τις περίμενα. Περίπου 16C. Κολύμπησα περίπου 30 λεπτά. Μετά προσπαθούσα να εμπεδώσω την διαδρομή  από την μια λίμνη στη άλλη οπού θα χρειαζόταννα κάνουμε για να ολοκληρώσουμε την απόσταση. Δεν είναι και κοντά. Μεσολαβεί μια γέφυρα με ξύλινο δάπεδο (γλιστερό όταν είσαι βρεγμένος) και μετά κατηφορίζεις ανάμεσα από το δάσος και συνεχίζεις στο δεύτερο κομμάτι.
Η διαδρομή της ποδηλασίας είναι καταπληκτική.  Σχεδόν το 1/3 είναι σε Αυστριακή autobahn. Δυο κομμάτια ανηφορικά και επιστροφή στο St. Polten με επίπεδη και κατηφορική διαδρομή.
Σάββατο.
Bike Check In και τις τρείς σακούλες με τα απαραίτητα. Bike bag, Run bag, Street cloths.
Περάσαμε λοιπόν δύο μέρες περιφερόμενοι  στο expo του Ironman όπου πάντα υπάρχει κάτι να αγοράσεις και επίσης σου δίνεται η ευκαιρία να γνωρίσεις  άλλους αθλητές.
Κυριακή.
Το ξυπνητήρι χτύπησε στις 4 το πρωί. Rise and Shine. Race day. 
Έκανα ένα καυτό ντους.To πρωινό μου ήταν 2 βιολογικές μπάρες. Ηπια δύο φλιτζάνια black coffee.
Το ηλικιακό μου group (50-54) ξεκινάει στις 7:20πμ. Ευτυχώς δεν είναι mass start όπως στο Monte Carlo δύο χρόνια πριν. Φόρεσα την στολή μου και όλα τα απαραίτητα, (δεν μπορώ να κολυμπήσω χωρίς nose clip). Γίνετε row call κάθε 10 λεπτά. Μπήκα στην λίμνη, στη πρώτη σειρά. Πριν ακόμη ξεκινήσουμε ο ένας έσπρωχνε το άλλον διακριτικά για καλύτερη θέση. Στην εκκίνηση τα πράγματα άλλαξαν. Κανονικό «ξύλο»! Τα buoys μεγάλα και ευδιάκριτα. Παρόλο που ήταν λίγο σκοτεινά. Οι πρώτες δύο στροφές δύσκολες. Μου ήταν αδύνατον να βρω την «ησυχία» μου.  Είχα καλό pace και αισθανόμουν πραγματικά να τραβάω το σώμα μου καλά. Η αναπνοή μου μέτρια και η όραση μου καλή. Τελειώνοντας το πρώτο σκέλος βγήκα σε ένα ωραίο χαλί που οδηγεί στην πεζογέφυρα που ενώνει τις λίμνες. (Χαιρέτησα την γυναίκα μου Σήλια που με περίμενε). Το ξύλινο δάπεδο βρεγμένο και έτρεξα πολύ προσεκτικά για να μην γλιστρήσω. Στο χαλί της όχθης πάλι και βουτιά στη δεύτερη λίμνη.  «Ατελείωτη η κολύμβηση». Άντε πάλι, διαδρομή, turning buoys, και κολυμβητές γύρω μου. Δεν αραίωσε ποτέ. Έξοδος από την λίμνη στα 40 λεπτά με HR 140. Not bad for me. Δυσκολεύτηκα να βρω ησυχία μέσα στο νερό ώστε να αναπτύξω αυτό που ήθελα. Αισθάνομαι καλά!
Προς Τ1.
Τρέχω αρκετά γρήγορα (λες και βιάζομαι) να πάρω την σακούλα του bike. Μπαίνω μέσα στην τέντα και προσπαθώ να αποφασίσω τι θα φορέσω στο ποδήλατο. Είχα διαφορά ρούχα για κάθε καιρικό ενδεχόμενο. Transition 10 λεπτά. Το πιο μακρύ transition που έχω κάνει. Βγαίνω από το πεδίο αλλαγής πάλι «κυνηγημένος». Το ποδήλατο μου περίπου 200 μέτρα μακριά. Κράνος, γυαλιά, arm warmers, Garmin switched-on, μερικές γουλιές aerodrink και off I went. Παπούτσια clipped επάνω στο ποδήλατο. No pro. Μπήκαν εύκολα. Κοιτάω το Garmin. HR 155. Αν είναι δυνατόν! Αδρεναλίνη.  Πρέπει να ρίξω τους σφυγμούς. Θα καώ. Δεν θα μείνει ίχνος γλυκογόνου αν συνεχίσω έτσι. Με το ποδήλατο μπαίνω σε Αυστριακό αυτοκινητόδρομο (autobahn). Λείος, επίπεδος με ελάχιστο αέρα κόντρα, ασφαλής. Διαδρομή για περίπου 60 χιλιόμετρα. Ο στον αυτοκινητόδρομο. Παράδεισος του ποδηλάτου χρονομέτρου. Aeropositon  συνέχεια. Ο Δούναβης, αμπελώνες, δάση, χωράφια, βοσκοτόπια και ποδηλασία χρονομέτρου. Χαχα… Πόσο το απόλαυσα! Μέσος όρος στον αυτοκινητόδρομο  42km/h. Και αυτό μόνον με ΗR 137. Ψιλή βροχή για 15 λεπτά. Τα arm warmers βοήθησαν τελικά αρκετά. Τέλεια!  Δύο ανηφόρες των 2,8Κ και 8Κ θα με κουράσουν λιγότερο από ότι περίμενα. Το τιμόνι του ποδηλάτου μου , aerobars, είναι ότι χειρότερο για ορθοπεταλία. Who cares? Περνώ απίθανα! Με πέρασε το μισό Ironman στη ανηφόρα! To υπόλοιπο της διαδρομής είναι επίπεδο με κατηφόρες τεράστιες. Απότομη κλήση και απότομες στροφές. Δεν αφήνω την ταχύτητα μου να ξεπεράσει τα 55km/h. Εντυπωσιάστηκα πόσο λίγο δίψασα στη διαδρομή. Ήπια το μισό aerodrink και ένα gel και το μισό μου carbo drink. Επιστροφή στο St. Polten. Κοίταξα το χρονόμετρο. 3:15 με HR 143. Έκαψα 3.800cal. Το αισθάνομαι.
Προς Τ2.                                                                                            
Πάλι βιάζομαι. Πεδίο αλλαγής. Σακούλα run. Πετάω μέσα το κράνος, θυμήθηκα να πάρω το Garmin από το ποδήλατο, παπούτσια, γείσο, compression calves, αλλαγή μπλούζας, hydration belt και έφυγα. Transition 5:45 λεπτά. Αντε πάλι, πολύ αργός. Who cares? Οι δυνάμεις μου είναι πολύ καλές. Τα πόδια μου με στηρίζουν καλά. Οι τετρακέφαλοι λειτουργούν καλά και προσαρμόζονται σταδιακά σε δρομικό έργο. No pro. Έχω  μπροστά μου 21Κ. Τι ωραία! Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη. Παράλληλα με το ποτάμι. Πράσινο, ησυχία. To τρέξιμο είχε και λίγη βροχή.  Απόλαυσα κάθε χιλιόμετρο της διαδρομής. Στα aid station έπινα λίγο κρύο νερό που ήθελα. Τι οργάνωση το aid station! Ούτε μπουφές δεξιώσεως! Νερό, ισοτονικό, σφουγγάρι, coke, πορτοκάλι, ενεργειακή μπάρα. Τι ωραία!  Έπινα carbo drink από τα παγούρια που είχα στην ζώνη μου. Παρόλο που το αναερόβιο μου κατώφλι είναι περίπου 153 στο τρέξιμο κράτησα μέσο όρο 144. Χαμηλότερα αλλά ήθελα να είμαι σίγουρος. Πέρυσι «χτύπησα τοίχο» στο Ironman της Ελβετίας και μεθοδικά και προσεκτικά «ξαναχτύπησα τοίχο» στον Κλασσικό Μαραθώνιο οπότε θα ήθελα να το αποφύγω τώρα. Τερμάτισα με αρκετή ενέργεια και η κούραση μου ήταν φυσιολογική. Χρόνος 2:07 με ΗR 143  με 1.800cal. Τέλεια!
Ο τερματισμός του Ironman είναι ιδιαίτερη και μοναδική εμπειρία. Aν και ήταν το τρίτο μου Ironman, είναι πάντα συγκινητικό για μένα το τέλος. Τελικός χρόνος 6:20.

Ευχαριστήθηκα πολύ στη Αυστρία και θα συμβούλευα οποιονδήποτε θέλει να το κάνει να μην έχει κανένα ενδοιασμό. Θα περάσει μια αξέχαστη εμπειρία.

Ευχαριστώ τους φίλους μου που με ανέχθηκαν πάλι!

Προπονήσεις. Η τεχνική κολύμβηση έγινε στην πισίνα στο Γουδί. Η κολύμβηση χρονομέτρου και μεγάλων αποστάσεων στο Πόρτο Χέλι. Για την ποδηλασία ήμουν στον Σχοινιά και για την προπόνηση του τρεξίματος πήγαινα στον Σχοινιά και στο Πόρτο Χέλι.

‘Till we meet again.

Eddy Αλεξίου