3 tips για να αντιμετωπίσεις καλύτερα τον πόνο
Σαν αθλητής αντοχής , θα αντιμετωπίσεις τον πόνο σίγουρα. Θα καλείσαι επίσης να μπορείς να τον ανεχτείς και να διαχειριστείς αυτόν τον πόνο. Το βίωμα του πόνου είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός φυσιολογικών και ψυχολογικών παραγόντων. Είναι συγχρόνως αισθητική και ψυχολογική εμπειρία και κάποιοι την αντιμετωπίζουν καλύτερα από ότι άλλοι.
Εάν δεν έχεις βάλει τις απαραίτητες ώρες προπόνησης (δεν είσαι δηλαδή αρκετά προπονημένος) και δεν νιώθεις προετοιμασμένος για τον αγώνα σου (δεν έχεις αρκετή αυτοπεποίθηση), θα υποφέρεις. Θα πονέσεις ανεξαρτήτως πόσο σκληρός είσαι πνευματικά. Άρα, η ικανότητά σου να αντέχεις τον πόνο της εξουθένωσης είναι τόσο διανοητική όσο και σωματική.
Εάν βρεις τον εαυτό σου να φοβάται τον πόνο της ημέρας του αγώνα ή αν ανακαλύψεις στο τέλος του αγώνα ότι είχες κι άλλα να δώσεις, ήρθε η στιγμή να ασχοληθείς με την ψυχολογία του να υποφέρεις. Άκου 3 από τα πιο σημαντικά πράγματα που μπορείς να κάνεις για να «μπεις πιο βαθιά στη σπηλιά του πόνου (pain cave)».
Πίστεψε ότι θα περάσει
Είχε γίνει μια έρευνα με 10 πρώην ποδηλάτες με συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στους οποίους μελετήθηκαν οι γνωστικές στρατηγικές που χρησιμοποιούσε ο καθένας τους για να αντιμετωπίσει τον πόνο από την άσκηση κατά τη διάρκεια της προπόνησης και του αγώνα. Μια από τις στρατηγικές που χρησιμοποιήθηκαν για να διαχειριστούν τον πόνο ήταν να καθορίσουν ένα τέλος στον πόνο, το σημείο που ο πόνος που βιώνουν θα σταματήσει.
Συχνά, είναι η συναισθηματική εμπειρία του πόνου που σε πείθει να τα παρατάς. Σαν άνθρωποι, έχουμε μια έμφυτη επιθυμία πάντα να προσπαθούμε να έχουμε τον έλεγχο του εαυτού μας. Προσπαθώντας να κερδίσεις τον έλεγχο είναι ο τρόπος σου να διαχειριστείς τα συναισθήματά σου του να νιώθεις άβολα, φόβο και άγχος. Την ημέρα του αγώνα ο γρηγορότερος τρόπος του να εξαλείψεις αυτά τα άβολα συναισθήματα και να κερδίσεις τον έλεγχο είναι προχωρώντας.
Στο μυαλό σου, πρέπει να καθορίσεις ένα τέλος που σε αφήνει να ξέρεις πως έχεις ακόμα τον έλεγχο και ότι αυτός ο πόνος δε θα κρατήσει για πάντα. Σκέψου μια φράση ή λέξη (mantras όπως λέγονται στον ινδουισμό) που θα σου θυμίζει όταν τη σκέφτεσαι την ώρα που πονάς ότι ο πόνος δεν είναι αιώνιος.
Μίλα στον εαυτό σου
Μιλώντας για mantras, οι σκέψεις σου κατευθύνουν τη συγκέντρωσή σου. Όταν επικεντρώνεσαι στον πόνο που βιώνεις, σε κάνει να θέλεις να σταματήσεις. Όταν είσαι στο peak του πόνου και πρέπει να τα δώσεις όλα για να συνεχίσεις να κινείσαι, μερικές φορές η πιο αποτελεσματική στρατηγική είναι να ακολουθήσεις μια ρυθμική γνωστική συμπεριφορά, δηλαδή απλά να επαναλαμβάνεις κάτι ξανά και ξανά. Κάνοντάς το αυτό απασχολείς το μυαλό σου συνεχώς με πληροφορίες διαφορετικές από το να επικεντρώνεσαι στον πόνο που νιώθεις στο σώμα σου.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αυτής της στρατηγικής είναι να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου μια συνθηματική λέξη σαν mantra. Πρέπει να είναι μια λέξη που θα μπορείς να επαναλαμβάνεις συνεχώς κάθε χεριά, κάθε πεταλιά και κάθε βήμα. Δοκίμασε διαφορετικές και δες ποια δουλεύει καλύτερα για σένα. Επανέλαβε λέξεις όπως «ήρεμα» ή «δύναμη» μπορούν να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις αυτές τις στιγμές όταν το στόμα σου θέλει να σταματήσει.
Άλλη μια ρυθμική γνωστική στρατηγική που μπορείς να ακολουθήσεις είναι να μετράς τις χεριές ή τα βήματά σου μέχρι έναν αριθμό και μετά ξεκίνα πάλι από την αρχή (πχ «1,2,3,4,5,6,7,8» και επανέλαβε). Κάνοντάς το αυτό δίνεις στον εγκέφαλό σου να ασχολείται με κάτι άλλο, καθώς επεξεργάζεται αυτά αντί του πόνου που βιώνεις.
Αποδέξου το
Οι προσδοκίες σου για τον αγώνα σου – πώς θα είναι , πόσο δυνατά πιστεύεις ότι θα πας, χρησιμοποίησε ένα μέρος της εμπειρίας σου που ήδη έχεις ζήσει. Όταν περιμένεις να είσαι σε θέση να χειριστείς τον πόνο αυτό θα γίνει την ημέρα του αγώνα, η εμπειρία σου στον πόνο και η προσπάθεια που καταναλώνεις θα είναι διαφορετική από αυτή που θα κατανάλωνες αν δεν περίμενες ότι θα μπορείς να διαχειριστείς τον πόνο.
Ο εγκέφαλός σου λειτουργεί σαν μαγνήτης για τις προσδοκίες σου. Θα τραβήξει πράγματα από το περιβάλλον σου που ταιριάζουν στο σενάριο που έχεις ήδη δημιουργήσει στο μυαλό σου. Όμως, θα κολλήσει επίσης και θα μείνει και σε ό, τι δεν ταιριάζει στο σενάριο. Ένα παράδειγμα θα ήταν να σκέφτεσαι, «Δε θα έπρεπε να έχει τόση ζέστη/ τόσο αέρα/ τόση ανηφόρα/ να είναι τόσο δύσκολο, κλπ.» Αυτές οι προσδοκίες θα επηρεάσουν την οπτική σου για τον πόνο.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι ανοιχτός και να ετοιμάζεσαι για ότι μπορεί να φέρει ο αγώνας, να ξέρεις ότι μπορείς να το αντιμετωπίσεις, και μη μάχεσαι ενάντια σε αυτό που συμβαίνει. Όσο πιο γρήγορα αποδεχτείς ότι πχ βρέχει, όσο πολύ κι αν θέλεις να μην, τόσο γρηγορότερα θα συνέλθεις και θα κάνεις το καλύτερο που μπορείς.
Εάν καταφέρεις να αντέξεις και να επιβιώσεις από αυτήν τη στιγμή που το νιώθεις πραγματικά, συχνά συνειδητοποιείς ότι η στιγμή αυτή περνάει. Κάνεις ένα βήμα πίσω. Αναπνέεις. Μιλάς στον εαυτό σου. Τρως κάποιο τζελάκι ή/και ενυδατώνεσαι, και ξαφνικά κάτι αλλάζει και δε νιώθεις πλέον τόσο έντονο πόνο.
Ο πόνος της ημέρας του αγώνα είναι μέρος της ανταμοιβής. Η προσπάθεια που χρειάζεται για να τα βγάλεις πέρα στον αγώνα είναι μέρος της νίκης. Εάν ήταν πάντα εύκολο, η προσπάθεια δε θα το άξιζε και πιθανότατα δε θα έμπαινες καν στον κόπο να τρέξεις αγώνα. Ξεπερνώντας την πρόκληση είναι μέρος του αθλήματός μας και μέρος της πρόκλησης είναι να αντιμετωπίσεις τον πόνο.
Πηγή: Trainingpeaks.com
Συγγραφέας: Carrie Cheadle, Μετάφραση/ Επιμέλεια: Μαυρογιάννης Άγγελος
