Mackenzie Lobby Havey, Μετάφραση- επιμέλεια: Άγγελος Μαυρογιάννης
Για κάποιους τριαθλητές είναι αδιανόητο να περπατήσουν κατά το σκέλος του τρεξίματος σε έναν αγώνα τριάθλου. Θα προτιμούσες να ξοδέψεις και το παραμικρό απόθεμα ενέργειας από το σώμα σου και να καταρρεύσεις μετά την γραμμή του τερματισμού, από το να περπατήσεις, σωστά; Νέα έρευνα προτείνει ότι ίσως να είναι καλύτερο να κάνεις ένα διάλειμμα, δείχνοντας ότι σε μεγαλύτερους (όπως Half ή Full Ironman), τα διαλείμματα με περπάτημα ίσως να είναι καλή ιδέα.
Για την έρευνα, Γερμανοί ερευνητές έψαξαν για τις διαφορές μεταξύ των δρομέων που χρησιμοποιούν τη στρατηγική τρέξιμο/περπάτημα σε έναν μαραθώνιο (τρέξιμο για 1’30’’ και μετά περπάτημα για 1’) και αυτών που απλά τρέχουν ολόκληρη την απόσταση. Ενδιαφέρονταν όχι μόνο για το ποιοι ήταν πιο γρήγοροι, αλλά και ποιοι ένιωθαν καλύτερα αφού διέσχισαν την γραμμή τερματισμού.
Μιλώντας με αριθμούς, δεν υπήρχε αξιοσημείωτη διαφορά μεταξύ των χρόνων, αλλά, το γκρουπ που έτρεχε/ περπατούσε ήταν κατά μερικά λεπτά πιο αργό από αυτό που μόνο έτρεχε. Ωστόσο, το γκρουπ που έτρεχε/ περπατούσε ανέφεραν μικρότερη μυϊκή καταπόνηση αλλά και λιγότερη κούραση μετά τον αγώνα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς οι δρομείς που πονάνε λιγότερο συνήθως απολαμβάνουν περισσότερο την εμπειρία και αναρρώνουν γρηγορότερα.
Ο John Ridgley, ένας Αμερικάνος προπονητής τριάθλου που εδράζεται στην Ατλάντα, βρήκε αυτή τη μέθοδο χρήσιμη για την προπόνησή του. Μετά από όταν έχασε από ένα γκρουπ που έτρεχε/ περπατούσε στον Μαραθώνιο των Πεζοναυτών στα τέλη της δεκαετίας του ’90, δοκίμασε αυτήν την τεχνική τον επόμενο χρόνο και τερμάτισε σε χρόνο κάτω από 4 ώρες. Από τότε χρησιμοποιεί αυτή τη μέθοδο και συμβουλεύει και τους αθλητές του να τη χρησιμοποιούν.
Όταν αποφασίζεις να εφαρμόσεις αυτήν την τεχνική, είναι σημαντικό να εξασκηθείς σε αυτήν στην προπόνησή σου, έτσι ώστε την ημέρα του αγώνα να είσαι εξοικειωμένος. «Οι περισσότεροι τρέχουν 4 λεπτά και περπατάνε για 1 λεπτό. Ούτως ώστε να μην χρειάζονται ρολόι με lap. Η λογική είναι απλή: περπατάς όταν βλέπεις 4 και 9 στο ρολόι σου.», εξηγεί ο John.
Στους αγώνες, ο Ridgley δίνει έμφαση στο να απλοποιούμε τα πράγματα, έτσι ώστε το μυαλό να μένει καθαρό και να μη χρειάζεται να επεξεργάζεται πολλά δεδομένα και αριθμούς. Στους σκέτους μαραθωνίους προτείνει να τρέχεις για ένα χιλιόμετρο (ή μίλι, ανάλογα το πώς είναι σηματοδοτημένη η διαδρομή) και να περπατάς για ένα λεπτό. Για τους αγώνες Ironman προτείνει απλά να περπατάς στους σταθμούς υδροδοσίας.
Εάν σχεδιάζεις να εφαρμόσεις αυτή τη στρατηγική, είναι σημαντικό να την ξεκινήσεις από την αρχή του τρεξίματος σε έναν αγώνα. «Εάν φτάσεις στο σημείο να αναγκάζεσαι να περπατάς επειδή είσαι κουρασμένος, είναι πολύ αργά (να εφαρμόσεις την τεχνική) και μάλλον δε θα ξαναξεκινήσεις να τρέχεις μετά το πρώτο περπάτημα.», λέει ο John. «Εάν από την άλλη, πλησιάζεις τη γραμμή τερματισμού και αισθάνεσαι καλά, μπορείς πάντα να σταματήσεις τα διαλείμματα με περπάτημα και να τρέξεις μέχρι το τέλος.»
Μπορεί οι εναλλαγές μεταξύ τρεξίματος και περπατήματος να μην είναι η καλύτερη προσέγγιση για τους γρηγορότερους αθλητές, αλλά η έρευνα δείχνει ότι θα ωφελούσε τους περισσότερους αθλούμενους. Εάν δεν θέλεις να καταπονήσεις πολύ το σώμα σου ή εάν δεν είσαι σίγουρος ότι θα τερματίσεις τον αγώνα σου, αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να ενισχύσεις την αυτοπεποίθησή σου και να σιγουρευτείς ότι θα φτάσεις στη γραμμή τερματισμού ολόκληρος.
Πυγή: www.triathlete.com
