ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ... ΨΗΛΑ!

Tweet

Τα 1657 μέτρα για την ακρίβεια, εδώ που κάθομαι και γράφω....  Ένα ταξίδι για επαγγελματικούς λόγους με έφερε πριν από 10 μέρες στην όμορφη πολιτεία του Colorado, στην Αμερική – και δεν χρειάστηκα βέβαια καλύτερη δικαιολογία για να πακετάρω το ποδήλατο και να συνδυάσω δουλειά και ξεκούραση/προπόνηση. 

Προσγειώθηκα στα πολύ ψηλά, αφού ο τόπος συνάντησης με τους συνεργάτες μου έγινε στα 2780 μέτρα, σε ονειρικό και χιονισμένο σκηνικό.  Στα πρωϊνά μου τρεξίματα συνάντησα τους ντόπιους της περιοχής, όπως coyote (ένα με κοίταξε κατάπληκτο και εξαφανίστηκε πίσω από κάτι δέντρα φοβισμένο), ελάφια και άλογα, και αμέτρητα έλκ (ζώο μεγάλο σαν τάρανδος).  (Μέσα από το αυτοκίνητο, ευτυχώς, είδα και λιοντάρι - mountain lion).

Τέσσερις μέρες αργότερα, με το πέρας των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, «κατέβηκα» στο Boulder όπου και μένω σε σπίτι φίλου όσο εκείνος λείπει ταξίδι.  Ξεπακέταρα με αγωνία το ποδήλατο και... όρμισα να εξερευνήσω την περιοχή.  Καλώς ήλθα στην «μέκκα» του αθλητισμού.  Το Boulder είναι διεθνώς γνωστό για τις ιδανικές προπονητικές συνθήκες που προσφέρει.  Δεκάδες είναι οι διάσημοι αθλητές (δρομείς, ποδηλάτες, τριαθηλτές) που είτε μένουν εδώ μόνιμα, είτε περνούν εδώ μέρος του χρόνου.  Εδώ πιο κάτω έχει εγκατασταθεί η «βασίλισσα» του τριάθλου μεγάλων αποστάσεων Chrissie Wellington.  Το μισό τουλάχιστον χρόνο περνούν εδώ οι τριαθλητές Laura και Greg Bennett.  Δεν είναι λίγοι οι Ασιάτες και οι Αφρικανοί δρομείς που πετυχαίνει κανείς στο δρόμο εν ώρα προπόνησης.

Η πόλη (πληθ. 100.000) βρίσκεται ουσιαστικά σε ένα οροπέδιο, με δραματικές πλαγιές και κορφές στην μια πλευρά (τα περίφημα Flatirons) και πέρα, μακριά, τις χιονισμένες κορφές της οροσειράς των Rockies, και ανοιχτές, απέραντες πεδιάδες από την άλλη.  Εκτός από το υψόμετρο, τις ευνοϊκές κλιματολογικές και γεωγραφικές συνθήκες αλλά και την φυσκή του ομορφιά, το Boulder προσφέρει γενικότερα ιδανικές υποδομές για αθλητές.  Ειδικά τους ποδηλάτες...

Όλοι οι δρόμοι είναι φαρδιοί, με τουλάχιστον μισή λωρίδα αφοσιωμένη σε ποδηλάτες και δρομείς.  Όλες οι διασταυρώσεις έχουν τέλεια σηματοδότηση την οποία τηρούν επιμελώς όλοι, πεζοί, δίκυκλα, και αυτοκίνητα. Οι επιλογές των διαδρομών είναι ατελείωτες, και περιλαμβάνουν ευθείες με κόντρα αέρα, αναβάσεις με μικρή, σταδιακή κλίση για ατελείωτα χιλιόμετρα μέσα σε δραματικές χαράδρες, ανηφόρες με απίθανες κλίσεις, στριφτερές κατηφόρες - και όλους φυσικά τους συνδυασμούς αυτών.  Οι ποδηλάτες (και οι δρομείς) στους δρόμους είναι αναρίθμητοι, όλες τις ώρες της ημέρας.  Και τα ποδήλατα και ο εξοπλισμός κυμαίνονται από «κοινά» σε πολυυυύ εξεζητημένα.  Έτσι μου έρχεται να καθήσω σε μια διασταύρωση να χαζεύω...

Αλλά με κίνητρο την όρεξη για νέες εμπειρίες και εικόνες, κινδυνέυω να ξεθεωθώ στην προπόνηση!  Όλα δείχνουν καλά, ως την πρώτη ανηφόρα.  Τότε είναι που χτυπάει το υψόμετρο και η καρδιά πιάνει κόκκινο.  Με πολλή υπομονή και επιμονή όμως εγκλιματίζομαι και ... οργώνω τον τόπο.  Ακόμη και οι ελεύθερές μου ώρες με βρίσκουν πάλι καβάλα σε νοικιασμένο mountain bike το οποίο χρησιμοποιώ για τις φωτογραφικές μου εξορμήσεις. 

Πέραν του δικού μου προγράμματος, έχω ήδη πάρει μέρος και σε 2 χρονόμετρα.  Τοπικοί αγώνες, οργανωμένοι από σωματεία της περιοχής, άψογα στημένοι χωρίς άγχος και γρίνιες.  Εγγραφές online, χρόνοι εκκίνησης στο website από το προηγούμενο βράδυ, αριθμοί στις εγγραφές μισή ώρα πριν την εκκίνηση κάθε κατηγορίας, και όλα στην ώρα τους.  Οι δρόμοι και στους δύο αγώνες παρέμεναν ανοιχτοί στην κυκλοφορία, ένα μόνο περιπολικό αρκούσε για την επιτήρηση της διαδρομής, εθελοντές παντού, και χειρόγραφη χρονομέτρηση – τίποτε δηλαδή το εξεζητημένο.  Εκτός κι αν σας πω για τι μέγεθος αγώνα μιλάμε!  Συνολική διάρκεια του πρώτου αγώνα (από την πρώτη ως την τελευταία εκκίνηση): 7 ώρες.  335 ποδηλάτες στο ατομικό +  358 στο ομαδικό.  Διάρκεια του δεύτερου αγώνα, 4.5 ώρες και 292 αθλητές + 144 στο ομαδικό.  Αθληταράδες και χομπίστες, άνδρες, γυναίκες και μικρά παιδιά.  Και οι δύο αγώνες διεξήχθησαν άψογα χωρίς το παραμικρό πρόβλημα – για το αντίστοιχο φυσικά τίμημα: $35 για την συμμετοχή + $10 ημερήσιο δελτίο.   Το καλό πράγμα κοστίζει...
Τις ημέρες αυτές γίνεται μεγάλη συζήτηση για το νεό νομοσχέδιο στο Colorado, το ψήφισμα του οποίου αναμένουν όλοι με μεγάλη αγωνία.  Ενδεικτικά:
Οχήματα: οι οδηγοί αυτοκινήτων αποκτούν μεγαλύτερη ελευθερία στην προσπέραση ποδηλάτη που κινείται στην ίδια κατεύθυνση, αφού τώρα μπορούν νομίμως να περνούν το όριο της κεντρικής διαχωριστικής λωρίδας στη μέση του δρόμου.  Η ρίψη αντικειμένου ενάντια σε ποδηλάτη καθιστάται αδίκημα και η οδήγηση κατά τρόπο επικίνδυνο προς ποδηλάτη παράβαση του ΚΟΚ με συγκεκριμένες ποινές.
 
Ποδήλατα: οι ποδηλάτες μπορούν νομίμως να προσπερνούν ο ένας τον άλλον, ή να ποδηλατούν ο ένας δίπλα στον άλλον, εφόσον δεν εμποδίζουν την κανονική ροή της κυκλοφορίας.  Παραμένουν πάντα υποχρεωμένοι να τηρούν πιστά τον ΚΟΚ.
Προφανώς τα μέτρα αυτά ακούγονται υπερβολικά στα αυτιά μας. Ειδικά όταν φανταστεί κανείς ότι αναφέρονται σε ένα σύστημα δρόμων ήδη φιλόξενο σε ποδηλάτες.  Οι Αμερικάνοι έχουν την τάση της υπερβολής – το ξέρω καλά αυτό, έχοντας ζήσει εδώ τόσα χρόνια στο παρελθόν.  Όμως κάπου, κάπως, μεταξύ της υπερβολής εδώ και της χαοτικής κατάστασης στην Αθήνα/Ελλάδα, αξίζει κανείς να παίρνει κάποια ερεθίσματα και μαθήματα και να εύχεται τουλάχιστον πως κάποια από αυτά μπορεί κάποια μέρα να πιάσουν τόπο στον τόπο μας.   Εγώ θα έχω ευκαιρία να τα ξανασκεφτώ όλα αυτά από εβδομάδα, όταν ξανακατέβω πάλι στα 50 μέτρα και ... ξαναβγώ για ποδήλατο στη ζούγκλα της Αθήνας!