Ξεκινωντας το πρωτο μου τριαθλο στον Σχοινια περυσι (Σεπτεμβριο 2007) απεκτησα ενδιαφερον για το αθλημα αυτο. Ετσι την ανοιξη του 2008 ξεκινησα ενα προγραμμα προπονησης τριαθλου το οποιο σιγα-σιγα με οδηγησε να δηλωσω συμμετοχη στο ΙRONMAN 70.3 MONACO.
Ηρθαν μαζι μου στο Monte Carlo οι δυο γιοι , Denny και Αρη να με βοηθησουν στον αγωνα αυτο. Eνδιαφερον, διοτι γνωριστικαμε το Maccaa. (Chris McCormack)
Δυο μερες πριν το αγωνα ημασταν ηδη εκει, περασαμε το check-in.
Στις 3:45 το πρωι τις Κυριακης χτυπησε το ξυπνητηρι. Race Day! Ξυπνησα ετσι νωρις να δωσω με σιγουρια χρονο στον οργανισμο μου να «ξυπνησει». Εκανα ενα 5λεπτο καυτο ντους για να ξεκινησει η κυκλοφορια του αιματος στη επιδερμιδα. Το πρωινο γευμα μου αποτελειτο απο δυο POWERBAR και απο ενα ηλεκτρολυτικο ροφημα της POWERBAR.
Κατοπιν εκανα για περιπου 30λεπτα ασκησεις ζεσταματος και διατασεων. Φτασαμε στις 5 το πρωι με τα ποδια, με τον Αρη απο το ξενοδοχειο στην πλαζ της εκκινησης οπου οι αθλητες σιγα σιγα μαζευονταν. Πηγα στο ποδηλατο μου που ηταν μεσα στο BIKE PARK απο την προηγουμενη ημερα και το ανεφοδιασα με τα ενεργειακα ροφηματα και εκανα ενα τελευταιο ελεγχο στα λαστιχα.
Στις 7 το πρωι χωρις πολυ φως εδοθη η εκκινηση των 1200 αθλητων. Εκκινηση μαζικη. Συνειδητα πηρα θεση πισω στις ουρες αλλα βρηκα πιο αργους κολυμβητες μπροστα μου με αποτελεσμα να αλλαζω συνεχεια γραμμες. Με καθυστερησε αυτο αρκετα. Η θαλασσα ηταν φουσκωμενη και δυσκολευομουν να δω τις σημαδουρες. Ακολουθουσα τους μπροστινους. Μπορεσα ομως ψυχολογικα και απομονοθηκα απο το πληθος και βρηκα τον ρυθμο μου μετα απο 10-15 λεπτα. Φορουσα wet suit και δεν με απασχολουσαν οι τσουχτρες. Βγηκα απο την θαλασσα στα 41 λεπτα. Απογοητευτηκα λιγο αλλα ευχαριστηθηκα.
Βρηκα την σακουλα μου (BIKE). Στο T1 επικρατουσε πανδαιμονιο. Αλλαξα αρκετα οργανωμενα και ετρεξα ενα mini μαραθωνιο εως το BIKE PARK να παρω το ποδηλατο μου. Ξεκινησα καλα και το HR σιγα-σιγα το κρατησα χαμηλα (περιπου 138 μεσω ορο) . Το MONACO δεν δινει καμμια ευκαιρια ξεκουρασης. Απο τα πρωτα 15 χιλιομετρα ποδηλασιας ξεκιναει η ανηφορα οπου η οποια θα κρατησει περιπου 60 χιλιομετρα. Η ποδηλασια με δυσκολοψε αρκετα. Η ασφαλτος του δρομου (μινι-Αλπεις) ηταν πολυ καλος, λειος αποροφητικος και χωρις λακουβες. Εντυπωσιαστηκα με την ταχυτητα με την οποια με περνουσαν οι αλλοι ποδηλατες στις κατηφορες. Σαν να ημουν βολτα. Επαιρναν μεγαλα ρισκα και βασιζονταν μονο στην αξιοπιστια των φρενων τους. Τα μικροατυχηματα δεν ελλειψαν με πτωσεις αρκετες και ενα τραυματισμο με προσελευση ασθενοφορου. Κατα την διαρεια της διαδρομης ημουν πολυ τακτικος με τα gel και το νερο. Η μεγαλυτερη δυσκολεια που συνατησα ηταν το τελευταιο κομματι της ποδηλασιας πριν το Monte Carlo με ακαταπαυστη ανηφορα (ενα κομματι 26χλμ). Γυρω στο 70χλμ εχασα ολο τον αερα απο το μπροστινο λαστιχο. Ειχα μαζι μου τρομπα και το φουσκωσα. Αυτο μου εδωσα 2-3 λεπτα ξεκουρασης! Παντα παρακολουθω το HR και δεν το αφηνω να ανεβει περισσοτερο απο 143. Εφτασα στην κατηφορα, το τελευταιο κομματι 10χλμ που οδηγει στο Monte Carlo. Ηδη πηρα 2 gels με αρκετο νερο ωστε να προετοιμαστω για τον ημιμαραθωνιο. Τελειωσα την ποδηλασια σε 4:21 με HR 138 σφιγμους μεσω ορο.
Στο BIKE PARK εθελοντες περνουν τα ποδηλατα απο τους αθλητες και ακολουθωντας το κοκκινο χαλι οδηγησε στο T2. Αδυνατο να βρω την σακκουλα (RUN). Ειχε κατα λαθος αλλαχθει η θεση της και εγω μαζι με τον συνοδο μου εθελοντη να εχουμε παθει πανικο ψαχνοντας οπουδηποτε στις κρεμαστρες. Τελικα βρεθηκε και ετοιμαστηκα σχετικα γρηγορα. Εχω ειδικα παπουτσια που τρεχεις χωρις καλτσες. Κατι ειναι κι αυτο.
Μπαινοντας πια για τον ημυμαραθωνιο οδηγησε απ’ευθειας στον δρομο και στο τουννελ που αποτελουν τα κομματια τις πιστας του GRAND PRIX της FROMOULA 1 και ειναι πολυ γραφικα. Το τρεξιμο μεσα στο Monte Carlo ηταν παρα πολυ ζεστο. Ο ηλιος εκαιγε και υπηρχε μια θερμοκρασια γυρω στους 32 βαθμους. Η διαδρομη 4 laps σε οδηγει σε πολυ ομορφα μερη της πολης οπως αναμεσα στους πολυτελης εμπορικους δρομους μεσα απο το yacht club με τα υπερμεγεθη κοτερα, στο casino του Μonte Carlo και στους καταπληκτικους του Μεσογειακους κηπους και καθως και σε μια ανηφορα 400μετρων με 10% κληση!!!!! Το μαγικο ποτο που δουλεψε για εμενα στο τρεξιμο ηταν η coca-cola (με θρυματισμενο παγο!) Σε καθε σταθμο επινα περιπου μισο ποτηρι και με κρατουσε αρκετα. Παρακολουθω παντα το HR οπου το κραταω γυρω στους 144 σφιγμους μεσο ορο.
Ειναι καταπληκτικη η συμμετοχη των πολιτων προς τους IRONMAN! Οι παντες φωναζουν και ενθαρυνουν τους αθλητες με πολυ εγκαρδιοτητα και χιουμορ. Allez, allez, allez….
Στο τρεξιμο βρεθηκα αρκετα συγκεντρωμενος και ευχαριστηθηκα καθε χιλιομετρο του. Τερματισα σε 2:16 με ΗR 144 μεσο ορο.
Το σωμα μου συνηλθε αρκετα γρηγορα και ικανοποιητικα.
Η εμπειρεια αυτη μου αυξησε το ενδιαφερον και το σεβασμο προς το IRONMAN.
Ευχαριστω το Β. Κρομμυδα για την επαγγελαμτικη του βοηθεια.
Προπονηση τεχνικης στο κολυμπι εκανα στην πισινα στο Γουδι. Τις μεγαλες αποστασεις σε ανοικτη θαλασσα και αποστασεις χρονομετρου κολυμβηση τις εκανα στο Πορτο Χελι. Την ποδηλασια οσο αναφορα τα βουνα, ο Υμηττος εγινε το «σπιτι» μου και μεγαλες αποστασεις ποδηλασιας και αποστασεις χρονομετρου τις εκανα στο Πορτο Χελι. Το τρεξιμο το εκανα οπου βρισκομουν Αθηνα, Πορτο Χελι, Ερετρεια.
Επισης το καλοκαιρι βρεθηκα στο CLEARWATER της FLORIDA οπου εκανα την κολυμβηση στον ωκεανο και το τρεξιμο αρκετες φορες ακολουθωντας στην διαδρομη του IRONMAN 70.3 CLEARWATER.
