Ιδρυτική Διακυρηξη τριαθλητικής ομάδας «Αγέλη Κορυδαλλού»

ΙΔΡΥΤΙΚΗ   ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΤΡΙΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ,   ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ   ΚΑΙ   ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗΣ   ΟΜΑΔΑΣ    ΜΕ   ΤΗΝ   ΕΠΩΝΥΜΙΑ

« ΑΓΕΛΗ   ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ »

Εισαγωγή

Ο λύκος, ένα σπάνιο σε χαρακτήρα και προσωπικότητα ζώο, με υψηλό επίπεδο νοημοσύνης, που πολλοί άνθρωποι το λάτρεψαν αλλά και το μίσησαν, που άπειροι μύθοι και δοξασίες γράφτηκαν γύρω από αυτό και την συμπεριφορά του, που τιμήθηκε αλλά και κυνηγήθηκε όσο κανένα άλλο (τόσο πολύ που έχει σχεδόν εξαφανιστεί από τις ΗΠΑ και πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αν και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να  κάνει και πάλι αισθητή την παρουσία του), είναι προικισμένο με μοναδικές και ξεχωριστές δυνατότητες.Έχει αξιοζήλευτη αντοχή που το κάνει ικανό να διανύει περπατοτρέχοντας αποστάσεις από 30 με 40 χιλιόμετρα (μέσα σε 1 νύχτα) μέχρι και 200(!) χιλιόμετρα κατά την διάρκεια ενός 24ώρου, με ταχύτητες (μέσα στα δάση και τα βουνά) που θα ζήλευαν πολλοί ορεινοί δρομείς υπεραποστάσεων, από 8 χλμ/ώρα μέχρι και 40-50(!) χλμ/ώρα (όταν κυνηγάει), ενώ η προσαρμοστική του ικανότητα είναι τεράστια αφού έχει καταφέρει να εξαπλωθεί και να εγκατασταθεί σε όλες τις ηπείρους και παρ’όλο το ανελέητο κυνήγι που εξαπολύει ο άνθρωπος εναντίον του κατά καιρούς, αυτό καταφέρνει να επιβιώνει και να επανακάμπτει πληθυσμιακά.Επίσης δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι ο λύκος, αν και του αρέσει να ζει σε ομάδες (αγέλες), η προσωπικότητά του απαιτεί ελευθερία και ανεξαρτησία, γι’αυτό δεν λέει και όχι στη μοναχική ζωή.Οι αγέλες των λύκων, αν και διαθέτουν ιεραρχική μορφή, η ιεραρχία τους δεν έχει να κάνει με τα καπρίτσια, λόξες, φιλοδοξίες και «άκρατο πλουτισμό» του «αρχηγού» της αγέλης αλλά με την βιολογική επιβίωση της ομάδας και μέσω της αναπαραγωγής, με την διαιώνιση του είδους.

Ο λύκος λοιπόν, σαν γνήσιος υπέρ-μαραθωνοδρόμος, «λάτρης» του ορεινού τρεξίματος, με μοναδική ικανότητα κίνησης μέσα στα βουνά και τα μονοπάτια, αποτέλεσε το ίνδαλμα των ελεύθερων δρομέων του Κορυδαλλού και υιοθετήθηκε από αυτούς για σύμβολο των μετέπειτα αθλητικών και όχι μόνο δραστηριοτήτων τους.Πρώτος ο Τάσος Σταθόπουλος (και οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε) συνέλαβε, διέκρινε, και παρομοίασε την πολυτάλαντη αυτή δρομική παρέα με αγέλη λύκων, η οποία αξιοποίησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τα ενδότερα, έμφυτα, αρχέγονα και χαραγμένα, στη βιολογική μνήμη ένστικτά της, εφορμώντας στους δρόμους, τα βουνά και τα λαγκάδια, πλημμυρίζοντας από χαρά, απαράμιλλο ζήλο και αστείρευτη ψυχική ηδονή και κατακτώντας παράλληλα όρη και κορφές αυτογνωσίας, αυτοκριτικής και αυτοπειθαρχίας.

Έτσι λοιπόν, αρχές του 2000, άρχισαν δειλά δειλά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, στο πρωτόγονο τότε χωμάτινο γήπεδο του Κορυδαλλού, σποραδικά εδώ κι εκεί, ανθρώπινες υπάρξεις, που αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα είχε ενδεχομένως για την υγεία τους ο ανελέητος «αμμοβολισμός» και η εισπνοή της σκόνης που στροβίλιζε δαιμονικά γύρω τους, λόγω των συχνών και πυκνών ριπών του ανέμου, ξεκίνησαν να πραγματοποιούν ένα μοναδικό και απροσδόκητο ταξίδι που τις οδηγούσε νομοτελειακά στην απίστευτη βελτίωση της αντοχής τους και στην εκπληκτική ολοκλήρωση της ψυχοσωματικής τους αρμονίας και ευτυχίας.Χρειάστηκε αρκετός χρόνος για να γίνει κάτι τέτοιο και ακόμη περισσότερος για να συνειδητοποιήσουν τις άνευ ορίων δυνάμεις τους, που η κατάκτηση μιας ή περισσοτέρων απροσδιόριστων κορυφών έμελλε να γίνει η ομορφότερη καταδίκη τους.Και οι εκκολαπτόμενοι αυτοί αντοχιτζήδες δεν ήταν μόνοι τους.Στο ταξίδι αυτό, είχαν συμμάχους και συνοδοιπόρους κι άλλους σκαπανείς και αλιευτές ψυχικών ηδονών και συναισθημάτων, από άλλες περιοχές, που ανακάλυπταν αυθόρμητα τις απεριόριστες δυνατότητές τους.

...Και έτσι, κάπου εκεί, το 2007 με 2008, που το δρομικό κίνημα στη χώρα μας άρχισε να ανοίγει δειλά δειλά τα τσαλακωμένα και νεογνικά φτερά του και να νοιώθει έτοιμο να πετάξει σε «εξωτικούς» αθλητικούς, παραδεισένιους προορισμούς, τότε που μικροί – μεγάλοι συνειδητοποιούσαν ακόμη περισσότερο τα οφέλη του τρεξίματος και των άλλων αγωνισμάτων αντοχής και ορμούμενοι από το πάθος τους και την λαχτάρα τους για απόκτηση ψυχικής και σωματικής υγείας και ευφορίας ξεχύνονταν στους δρόμους και στα γύρω βουνά της Αττικής (και της υπόλοιπης Ελλάδας), αφήνοντας από το πρόσωπό τους να στάξουν λίγες σταγόνες ιδρώτα και η καρδιά τους να δεχθεί μερικές ταλαντώσεις παραπάνω από τις συνηθισμένες, οι απλοί και ασήμαντοι, μεμονωμένοι δρομείς του Κορυδαλλού (και των γύρω περιοχών), που έτρεχαν στο πολύπαθο γήπεδο δίπλα στις φυλακές, άρχισαν να μεταλλάσσονται και να μεταμορφώνονται σε...λύκους(!) και να κατακλύζουν τον Διομήδιο Βοτανικό Κήπο και τα βουνά της γύρω περιοχής (Όρος Αιγάλεω και Ποικίλο), σχηματίζοντας ταυτόχρονα και τον αρχικό πυρήνα  της αγέλης αυτής, που σήμερα επισημοποιούμε την ύπαρξή της. Συστατικά της μέλη ο Τάσος Σταθόπουλος και ο γιος του Αλέξης, ο Θανάσης Κανελλόπουλος, ο Σπύρος Σπυρόπουλος, ο Σωτήρης Κορέσης, ο Κώστας Σπαχής, ο Γιάννης Μανωλίτσης, κι ο Γιάννης Βέργος.Όλοι τους επίλεκτα στελέχη, με ξεχωριστές διακρίσεις στο τρέξιμο, την ποδηλασία και το τρίαθλο, με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον που φιλοξενεί τις άγριες αντοχιτζίδικες διαθέσεις τους, με πνεύμα συνεργατικότητας, ομαδικότητας και αλληλέγγυας συμπεριφοράς.

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι εκείνη την  εποχή έτρεχαν μεμονωμένα κι άλλοι δρομείς – λύκοι όπως ο Γιώργος Παπαγεωργίου, ο Γιώργος Κυπαρρισάκης, ο Γιώργος Κολαϊτης, ο Νίκος Σιρινίδης και οι βετεράνοι Παναγιώτης Καραμπάτος και Παντελής Βιτσαράς, καθένας με το δικό του «βεβαρυμένο» με επιτυχίες δρομικό μητρώο που αποφάσισαν ν’ανέβουν κι αυτοί στο μακρυτάξιδο άρμα της Αγέλης και να συμπορευτούν με τα υπόλοιπα μάχιμα μέλη της. Η συνέχεια λίγο πολύ γνωστή κι αναμενόμενη.Η είσοδος νέων μελών πήρε τη μορφή χιονοστοιβάδας.Ο αξιολάτρευτος Μανώλης Καφούρος, ο κρητικός ζαρκαδόλυκος Κώστας Μαγιόγλου, ο γιγαντόλυκος Γιάννης Σαξιώνης, η πυραυλοκίνητη λύκαινα της ασφάλτου Εύη Ζαχαρία, ο αγαπητός Αλέξης Γιαννούλας, ο νεοσύλλεκτος αλλά ταχέως ανερχόμενος Προκόπης Διαμάντης, ο έτερος γίγαντας των βουνών και της ασφάλτου Χρήστος Κατσικάδης, η νεοεμφανιζόμενη ανταρτολύκαινα των βουνών Μαριάννα Πύρσου, ο δίμετρος λύκος της αγέλης Διονύσης Παπαδάτος, ο λύκος-βολίδα του μαραθωνίου δρόμου Τούμα Μπαγιούμι, οι επτανήσιοι λύκοι-αδέλφια Θανάσης και Αντώνης Κουρούκλης και οι τσακαλόλυκοι Άντι Πάλι και Τζίνυ Χόντα, αποτελούν μερικά από τα νέα μάχιμα στελέχη της Αγέλης Κορυδαλλού που έχουν να επιδείξουν συνεχώς αυξανόμενες διακρίσεις και επιτυχίες.

Όμως πηγές έμπνευσης και αστείρευτες δεξαμενές γνώσεων, εμπειριών και αγωνιστικών προσπαθειών (αθλητικών και μη) για τα περισσότερα εξελισσόμενα «λυκόπουλα» της Αγέλης, που γρήγορα αναδύθηκαν και αναδείχθηκαν στο δρομικό και τριαθλητικό προσκήνιο, αποτέλεσαν και αποτελούν τρεις ξεχωριστές φυσιογνωμίες, τρεις διακριτές ηθοπλαστικές οντότητες, τρεις φάροι που οδήγησαν και οδηγούν την ομάδα στη σωστή αθλητική και αγωνιστική πορεία: Ο αξιολάτρευτος δάσκαλος Παναγιώτης Σκουλής, ο σπουδαίος επιστήμονας γιατρός-ορθοπεδικός Νίκος Μαρκέας και ο αγαπητός μαραθωνοδρόμος, ιδρυτής και πρόεδρος της Ομάδας Μαραθωνίου Γιαννιτσών (ΟΜΓ) Μπάμπης Σεμερτζίδης.Και οι τρεις, λόγω της ανιδιοτελούς συμβολής τους στην αθλητική και πνευματική διαμόρφωση των μελών της ομάδας, είναι επίσημα από αυτή τη στιγμή, μέλη της Αγέλης των Λύκων Κορυδαλλού.

Και ναι, το τρέξιμο ήταν το κατ’εξοχήν αγαπημένο αγώνισμα αντοχής των Κορυδαλλιωτών δρομέων, που χωρίς αυτό δεν θεμελίωναν την ύπαρξή τους κι ένοιωθαν κενοί και λίγοι.Δεν στάθηκαν όμως μόνο εκεί.Θέλησαν να επεκταθούν και ασχολήθηκαν και με άλλα 2 πανέμορφα και παιχνιδιάρικα αγωνίσματα αντοχής, την κολύμβηση και την ποδηλασία είτε μεμονωμένα είτε σε συνδυασμό με το τρέξιμο, το γνωστό σε όλους τρίαθλο.Έτσι ο κύκλος της αντοχής κλείνει για τους επίδοξους λύκους της αγέλης με τα 3 αυτά μοναδικά αθλήματα, με τα 3 αυτά διαμάντια, δώρα της φύσης (και του ανθρώπου μέσω της τεχνολογίας) σ’αυτούς και την ανθρώπινή τους υπόσταση, δίνοντάς τους άπειρους βαθμούς ελευθερίας, αυτονομίας και ανεξαρτησίας.Έτσι λοιπόν χαριτολογώντας, θα λέγαμε ότι τώρα 1 «λύκος», μόνο και μόνο με την αντοχή του και με λίγη τροφή, μπορεί να διανύσει γρήγορα ποδηλατώντας μεγάλες αποστάσεις, να τρέξει μέσα από δάση και πάνω από βουνά, ακόμα και να κολυμπήσει φτάνοντας σε ένα νησί ή σε κάποιο σημείο δυσπρόσιτο ή δύσβατο, που δεν μπορεί να πάει τρέχοντας ή ποδηλατώντας.

Επομένως δεν είναι καθόλου τυχαίο η υιοθέτηση, από τους λύκους Κορυδαλλού, του σλόγκαν RUN-SWIM-BIKE δηλαδή ΤΡΕΞΕ-ΚΟΛΥΜΠΗΣΕ-ΠΟΔΗΛΑΤΗΣΕ! Ένα μήνυμα που σε συνδυασμό με σωστή διατροφή μπορεί να αποτελέσει τον πυλώνα ανάπτυξης μιας υγιούς – σωματικά και ψυχικά – ελληνικής κοινωνίας που τις τελευταίες δεκαετίες βυθίζεται όλο και περισσότερο στον αμαρτωλό βούρκο της καλοπέρασης, του βολέματος, του εύκολου και παράνομου πλουτισμού, του ψεύτικου life style, της υπέρμετρης και ανούσιας κατανάλωσης, της περιβαλλοντικής αποοικειοποίησης και αποξένωσης, κλπ. Μια ηχηρή και ειρηνικού τύπου απάντηση απέναντι σε όλους εκείνους που επιδιώκουν να μετατρέψουν τους ανθρώπους σε άβουλες και δουλικές μηχανές, ικανές μόνο να παράγουν, να τρώνε και να κοιμούνται, χωρίς να ζουν, να αθλούνται, να αισθάνονται, να δημιουργούν, να ερωτεύονται, να αγαπούν, να προσφέρουν, να βοηθούν.Ένα είδος διεγερτικού που θα μας κάνει να ξυπνήσουμε  και να αντιληφθούμε την πορεία, την κατρακύλα που έχουμε πάρει σε κανάλια πνευματικής παρακμής και ηθικής διαστροφής και να αντιδράσουμε άμεσα αντιστρέφοντας την διαδικασία αυτής της μεσαιωνικής καθίζησης και απαξίωσης.

Και είναι γνωστό και σαφές ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος, γεμάτος εμπόδια και παγίδες (προπονητικές και μη) που δυσχερένουν την επίτευξη των στόχων μας, την πραγματοποίηση των ονείρων μας, την υλοποίηση των μεγαλόπνοων, ελπιδοφόρων σχεδίων μας.Όμως η θέλησή μας, το πείσμα που μας διακατέχει, η ισχυρή αγωνιστική διάθεση, για μεγάλα επιτεύγματα και συγκινήσεις, που χαρακτηρίζει όλους εμάς τους επίδοξους «λύκους» αντοχής και αέναης κίνησης, το πλούσιο σε οξυγόνο αίμα που ρέει ασταμάτητα μέσα μας και ποτίζει άφθονα κάθε σημείο, κάθε σπιθαμή του σώματος και του μυαλού μας, είναι ισχυρά εφαλτήρια για μας που καθιστούν ευκολότερο το περιπετειώδες ταξίδι μας στον τελικό προορισμό που δεν είναι άλλος από την Ιθάκη της σύνεσης, της λογικής, της πνευματικής και συναισθηματικής ολοκλήρωσης, της απόλυτης ευτυχίας!Και εδώ θα πρέπει ίσως να γίνει αντιληπτό και κατανοητό ότι αυτό που αξίζει και μετράει περισσότερο δεν είναι τόσο η άφιξη στο πολυπόθητο νησί, την Ιθάκη, όσο το ίδιο το ταξίδι!Είδομεν!

ΙΔΡΥΤΙΚΗ   ΠΡΑΞΗ

Στο όνομα λοιπόν της ατομικής ελευθερίας και ανεξαρτησίας, της ατομικής και συλλογικής πρωτοβουλίας και προσπάθειας, της αμοιβαίας συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της αλληλοϋποστήριξης, του αμοιβαίου σεβασμού, της περιβαλλοντικής ευαισθησίας και οικολογικής συνείδησης, του άδολου και καθαρού αγωνιστικού πνεύματος και αθλητικών ιδεωδών, εμείς, οι δρομείς, τριαθλητές, κολυμβητές, ποδηλάτες του Κορυδαλλού και των γύρω περιοχών, αποφασίζουμε την ίδρυση τριαθλητικής, περιβαλλοντικής και πολιτιστικής ομάδας με την ονομασία «ΑΓΕΛΗ  ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ» και έμβλημα-σύμβολο μια αγέλη με 3 λύκους που τρέχουν, στοιχείο που υποδηλώνει και αναδεικνύει την αστείρευτη αντοχή των μελών της, τόσο στον αθλητικό στίβο όσο και στον στίβο της ζωής.

Έδρα είναι ο Κορυδαλλός και σκοπός

α) η προβολή, προώθηση, διάδοση, στήριξη των αγωνισμάτων αντοχής (κολύμβηση, ποδηλασία, τρέξιμο) και η ανάδειξη της αξίας τους στη σωματική και ψυχοπνευματική ολοκλήρωση του ανθρώπου,

β) η προστασία, διαχείριση, αξιοποίηση, διατήρηση και αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και η ανάδειξη της αισθητικής, ιστορικής, αθλητικής και ανθρωπολογικής του αξίας και

γ) η διατύπωση, προβολή, προώθηση και εφαρμογή ιδεών και απόψεων γύρω από την ομότιμη δράση και συνεργασία ανθρώπων και ομάδων, την ομότιμη και ανοικτή κοινωνική δικτύωση και πληροφόρηση, και την ομότιμη παραγωγή γνώσεων, υλικών και πνευματικών αγαθών (ομότιμος = αυτός που έχει ίδια τιμή, ίση αξία με κάποιον άλλον).

Γενικότερα, μέσα από τις δράσεις και πρωτοβουλίες των μελών της Αγέλης, επιδιώκεται η εξασφάλιση του μέγιστου δυνατού βαθμού ευτυχίας, ευημερίας, πνευματικής ισορροπίας, και σωματικής και ψυχικής υγείας των μελών της και κατ’επέκταση της ελληνικής κοινωνίας.

Τα μέσα για την εκπλήρωση του σκοπού της ομάδας είναι

α) η συμμετοχή των μελών της Αγέλης σε αθλητικές-αγωνιστικές εκδηλώσεις τρεξίματος, τριάθλου, κολύμβησης, κλπ., καθώς και σε διάφορες περιβαλλοντικές και πολιτιστικές δραστηριότητες σχετικές με τον επιδιωκόμενο σκοπό,

β) η διοργάνωση αθλητικών και περιβαλλοντικών εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων (αγώνες, φυσιολατρικές εκδρομές, πεζοπορίες, κλπ), συζητήσεων, ομιλιών, διαλέξεων, κλπ.

γ) η δημιουργία και έκδοση οπτικοακουστικού και πληροφοριακού-ενημερωτικού υλικού σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή.

Για να πραγματοποιηθούν οι στόχοι που έχει θέσει η ομάδα απαιτούνται πόροι (οικονομικοί, υλικοί, κλπ).Έτσι λοιπόν η παροχή εθελοντικής εργασίας και υπηρεσιών, οι συνδρομές, δωρεές, χορηγίες, επιχορηγήσεις και η προσφορά υλικών αγαθών από τα μέλη ή από τρίτα πρόσωπα, αποτελούν μερικά από τα μέσα εκπλήρωσης των στόχων μας.

Τέλος, σε ό,τι αφορά την οργανωτική δομή της ομάδας, αυτή δεν βασίζεται στην ιεραρχία.Δεν υπάρχουν αρχηγοί, πρόεδροι, διοικητές, στρατηγοί, διευθυντές, πρωθυπουργοί, κλπ., που το μόνο που τους απασχολεί είναι η ανόητη, αιώνια εγκατάστασή τους στον προεδρικό θώκο και η παρασιτική τους επιβίωση εις βάρος των υπολοίπων μελών της ομάδας.Υπάρχουν μόνο εμπνευστές, οραματιστές, δημιουργοί, «ταξιδευτές» που συνθέτουν ομάδες εργασίας, συμβουλεύουν και καθοδηγούν τα μέλη τους πάντα με την θέλησή τους και την σύμφωνη γνώμη τους.Η «Αγέλη» βασίζεται στην ομότιμη συνεργασία, την ελεύθερη και ανεξάρτητη (άνευ καπελώματος) πρωτοβουλία των μελών της, στην διάθεσή τους για καινοτόμες και πρωτοπόρες δράσεις κι επιτεύγματα.Βεντέτες και βεντετισμοί, εγωιστικά τερτίπια και ναζάκια, δεν έχουν λόγο στην ομάδα.Η έκφραση «όλοι για έναν και ένας για όλους» , ισχύει απόλυτα μέσα στη μικρή κοινωνία της Αγέλης.

Οποιοδήποτε μέλος που έχει την γνώση, εμπειρία, διάθεση, θέληση, υπομονή και επιμονή, μπορεί να αναλάβει μόνος του ή να συστήσει ομάδα εργασίας (εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα μέλη) προκειμένου να υλοποιηθεί κάποιος ή κάποιοι από τους επιμέρους στόχους της Αγέλης.

Η αρμονική και ειρηνική συνύπαρξη των μελών της αποτελεί συστατικό στοιχείο για την επιτυχή, διαχρονική επιβίωση και εξέλιξη της αναπτυσσόμενης αυτής «λυκοπαρέας». Η εποικοδομητική συζήτηση και σύνθεση απόψεων και ιδεών συμβάλλουν προς αυτή την κατεύθυνση.Εγωιστικές αντιδράσεις και άνευ επιχειρημάτων αντιρρήσεις απέναντι σε ιδέες, προτάσεις και πρωτοβουλίες κάποιου ή κάποιων από τα μέλη, οδηγούν στην συντήρηση και στην οπισθοδρόμηση και πρέπει να απομονώνονται και να απομακρύνονται.Οποιοσδήποτε συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία και διαχρονικότητα των σκοπών και επιδιώξεων της κορυδαλλιώτικης λυκοπαρέας, είναι ευπρόσδεκτος και καλοδεχούμενος.Επομένως ένας ακόμη στόχος είναι η διεύρυνση και μεγέθυνση της Αγέλης, με μελλοντική προοπτική να επεκταθεί και πέρα από τα όρια του Κορυδαλλού και των γύρω περιοχών, καταλαμβάνοντας όλο και μεγαλύτερο χώρο μέσα στο λεκανοπέδιο της Αττικής προκειμένου οι δράσεις και πρωτοβουλίες των μελών της να ολοκληρώνονται επιτυχέστερα, ασφαλέστερα και μεθοδικότερα.

Τέλος, η επικοινωνία, η διάδοση και μετάδοση των γνώσεων, των πληροφοριών και των σκέψεων, η ψήφιση-σύνθεση των προτάσεων και η λήψη των αποφάσεων, πάνω σε επιμέρους θέματα και προβλήματα που αφορούν  την λειτουργία και την δραστηριότητα της ομάδας, μπορεί να γίνει με οποιονδήποτε τρόπο αρκεί να καλυφθεί ο στόχος της ταχύτητας και της αποτελεσματικότητας.Έτσι λοιπόν, τρόποι επικοινωνίας θεωρούνται το ίντερνετ, το email, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η κινητή και σταθερή τηλεφωνία και η κοινή φυσική παρουσία των μελών σε κάποιο κοινό, γνωστό και συγκεκριμένο χώρο (πχ. γήπεδο, καφέ-bar, σπίτι, άλσος, δασύλλιο), χωρίς να τίθεται η προϋπόθεση απαρτίας τους.Ο παραδοσιακός τρόπος συζήτησης, ψηφοφορίας και λήψης αποφάσεων που ακολουθούν οι απαρχαιωμένου τύπου σύλλογοι, σωματεία και λοιπά ομοειδή μορφώματα, με γενικές συνελεύσεις που απαιτούν απαρτίες και την φυσική παρουσία όλων ή των περισσοτέρων μελών τους, είναι αντιπαραγωγικός και αναποτελεσματικός και απομακρύνουν τους πολίτες από τέτοιες συλλογικές προσπάθειες.Αντίθετα, η υιοθέτηση και χρησιμοποίηση σύγχρονων μεθόδων επικοινωνίας και πληροφόρησης είναι ιδανικότερη και μεταξύ των άλλων επιτυγχάνεται συσπείρωση και αθρόα συμμετοχή μελών σε δράσεις και πρωτοβουλίες της ομάδας.

Επίλογος

Το αγνό λοιπόν, λυκίσιο, αγελαίο ένστικτο, διηθείται μέσω της καταθλιπτικής, αγχώδους, ψυχοφθόρας και θορυβώδους ανθρώπινης καθημερινότητας και διαποτίζει τις διψασμένες για αντοχή, «νεανικές», και μερικώς αποκομμένες, από το φυσικό περιβάλλον, ψυχές των ανύποπτων ενδορφινομανών τριαθλητών-δρομέων του Κορυδαλλού και των γύρω περιοχών.Έτσι η διαχωριστική γραμμή πρωτόγονου λύκου και εξελιγμένου, «σύγχρονου» ανθρώπου εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνει ένας ωκεανός αρχέγονων βιολογικών ενστίκτων και συναισθημάτων αγωνιώδους χαράς, ευτυχίας και ηδονής, περιστοιχισμένος από εξευγενισμένο πνεύμα συνεργασίας, ομαδικότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης.

‘Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι το αρχαιότατο «αγελαίο» γονίδιο και το γονίδιο της αντοχής, είναι σφυρηλατημένα και ενσωματωμένα βαθειά μέσα στο ανθρώπινο DNA, εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια τώρα, αφού από τη μια ο άνθρωπος έπρεπε να τρέχει γρήγορα και ομαδικά για να γλυτώσει από τα νύχια και τα δόντια των επίδοξων θηρευτών του και από την άλλη, προκειμένου να εξασφαλίσει την τροφή του και κατ’επέκταση την επιβίωσή του, να εξαπολύει ο ίδιος κυνηγητό εναντίον φυτοφάγων ζώων (γαζέλες, βουβάλια, ελάφια, κλπ), σε συνεργασία πάντα με άλλα άτομα της οικογενείας (ή της μικρής κοινωνίας στην οποία ζούσε), που κρατούσε ακόμα και μέρες.Έτσι τα χαρακτηριστικά της ταχύτητας και της αντοχής, με την πάροδο του χρόνου και μέσω της φυσικής επιλογής, εξελίχθηκαν παράλληλα και συνδέθηκαν αρμονικά και απόλυτα με τον βιολογικό μανδύα της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μέσω του τρεξίματος, της κολύμβησης και της ποδηλασίας, η «Αγέλη Κορυδαλλού» ανακαλύπτει τον χαμένο της βιολογικό εαυτό και βρίσκει νοήματα και αξίες της ζωής ερχόμενες από τα βάθη των αιώνων.Η εκδήλωση της ταχύτητας και της αντοχής στα σώματα των επίδοξων κορυδαλλιωτών δρομέων, χαλυβδώνει τις ψυχές τους, απομακρύνει τους φόβους και τις αναστολές της τυπικής, βαρετής καθημερινότητάς τους και τους ενισχύει με δύναμη, ευρωστία και ζωτικότητα, που την διοχετεύουν με πάθος, όρεξη και πείσμα στις καθημερινές τους πράξεις κι ασχολίες.Και φυσικά όλες αυτές τις ψυχοσωματικές απολαύσεις και ηδονές δεν τις γεύονται μόνο οι αντοχιτζήδες της κορυδαλλιώτικης λυκοπαρέας αλλά πλέον όλοι εκείνοι που τρέχουν, κολυμπούν και ποδηλατούν μέσα στα βουνά, τις θάλασσες και τις πεδιάδες της υπέροχης, μοναδικής και ιδιόρυθμης χώρας μας, της Ελλάδας!

Το αντοχιτζίδικο κίνημα στην Ελλάδα συνεχώς αναπτύσσεται, εξελίσσεται και γιγαντώνεται!Μοιάζει με ποτάμι χειμαρρώδες και ορμητικό, που η ροή του είναι πλέον μονόδρομη και η κοίτη του σμιλευμένη και ευρύχωρη, για να δέχεται αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα τις ορδές των χιλιάδων δρομέων-τριαθλητών που ξεφυτρώνουν απ’άκρη σ’άκρη του ελλαδικού μας χώρου.Εκατοντάδες «ρυάκια» αθλητών απ’όλη την Ελλάδα εκβάλλουν στην κοίτη του και είναι έτοιμα να ορμήξουν και να παρασύρουν στο διάβα τους όλους εκείνους που αντιστέκονται σθεναρά βυθισμένοι, αγκυροβολημένοι και δεμένοι στον κάβο του καναπέ, της πολυθρόνας, του καφενείου, του φραπέ, του τσιγάρου, του αλκοόλ, της πολυφαγίας, της αποχαυνωτικής τηλεόρασης.

Ένα τέτοιο ρυάκι είμαστε και μεις, οι ελεύθεροι δρομείς του Κορυδαλλού.Ένα ρυάκι από... «πεινασμένους λύκους», που σε μορφή αγέλης, είμαστε έτοιμοι να...κατασπαράξουμε την ραστώνη, την αδιαφορία, την επιπολαιότητα, την φθοροποιό εγωκεντρικότητα, την εμπάθεια και τον αλαζονικό εγωισμό που πλημμυρίζουν τον εαυτό μας και τους συμπολίτες μας.Έτοιμοι να συνθλίψουμε με την δύναμη των πατημασιών μας, την εσωστρέφεια, την απομόνωση, την περιθωριοποίηση, την απραξία, την απάθεια, την ανυπεράσπιστη και διστακτική λογική μας.Έτοιμοι να πνίξουμε τις αδυναμίες και τα πάθη, την δειλία και τον φόβο, που μας προκαλεί η εξωφρενική, εκτροχιαστική ταχύτητα της επίπλαστης κοινωνικοοικονομικής μας ζωής, στην ξέφρενη και εκκωφαντική βουή των ατίθασων και ανυπάκουων ποδοβολητών μας, στην πλημμυρίδα του χειμαρρώδους ιδρώτα μας, στην επιταχυνόμενη παλίρροια των αναρχικών παλμών μας.Στο άκουσμα του κινδύνου, η Αγέλη αφυπνίζεται, συσπειρώνεται και παίρνει τη μορφή φονικού αιχμηρού βέλους, ικανό να διατρήσει και να εξαφανίσει κάθε αόρατη και μυστική δύναμη που επιχειρεί να υπονομεύσει και να υποβαθμίσει τις αγαστές, ενάρετες και ανιδιοτελείς προσπάθειες των δυναμικών μελών της.

Υπακούοντας μόνο στους νόμους της φύσης, της λογικής και του αγνού συναισθήματος και απορρίπτοντας αρχηγούς και ηγετίσκους που ορέγονται εξουσία, δόξα και χρήμα εις βάρος των έντιμων και παραγωγικών πολιτών μιας κοινωνίας, εμείς, οι άτακτοι και ανυπότακτοι λύκοι της Αγέλης Κορυδαλλού, θα προσπαθήσουμε να...συμπτύξουμε το εγώ με το εμείς, το μόνος με το πολλοί, το τίποτα με το όλον.Θα επιδιώξουμε να...συντήξουμε την φωτιά με την αδύναμη ψυχή, το ατσάλι με την πλαδαρή σάρκα και να οδηγήσουμε το πνεύμα μας προς την κάθαρση, την λύτρωση, την ελευθερία.Χαροπαλεύοντας στον βούρκο ενός παραπαίοντος αστικού οικοσυστήματος και έχοντας απωλέσει την χλιδή και την φινέτσα της βιολογικής μας διάστασης, θα εππιχειρήσουμε να αντικαταστήσουμε την πολυκατοικία με το βουνό, το τσιμέντο με το δάσος, την άσφαλτο με το λιβάδι, τα αυτοκίνητα με τα άγρια ζώα.Η επαναφορά και επανασύνδεση του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον, αποτελεί πρωταρχική ανάγκη για την ψυχική του ισορροπία και γαλήνη και ένας από τους βασικούς στόχους της ομάδας μας.

Ναι, ξέρω.Ακούγονται ουτοπικά και παραμυθένια τα όσα περιγράφονται παραπάνω.Τροβαδούρικα φαφλατίσματα αναγεννησιακής συναισθηματικής έξαψης.Έγχρωμα πυροτεχνήματα πρόωρης εφηβικής ονείρωξης.Όμως τα όνειρα γεννιώνται από την ελπίδα να πραγματοποιηθούν.Και μεις αυτήν την ελπίδα σκοπεύουμε να την κρατήσουμε άσβεστη και ζωντανή μέσα μας.Θα την στηρίξουμε και θα την προστατέψουμε με...νύχια και με δόντια «λύκου» από τους επίδοξους εχθρούς της και θα την προτρέψουμε να εκδηλώσει τους κρυφούς της πόθους.Γνωρίζουμε τις δυσκολίες του εγχειρήματος, ειδικά σε μια κρίσιμη περίοδο όπως είναι η σημερινή αλλά θα παλέψουμε να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας.Ναι, ξέρουμε πολύ καλά ότι είμαστε μειοψηφία και όπως πάντα οι μειοψηφίες ήταν... «τάγματα ξυπόλυτα σε σκοτάδια απόλυτα»!Ωστόσο η αντοχή είναι γένους θηλυκού, χρόνου εξακολουθητικού και συστήματος πλειοψηφικού.Βρίσκεται καλά θαμμένη μέσα στο DNA του κάθε ανθρώπου.Σε άλλους λιγότερο σε άλλους περισσότερο, δεν έχει σημασία.Όμως υπάρχει, είναι εκεί, είναι ζωντανή και έτοιμη να την ανακαλύψουμε.Όσο γρηγορότερα συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος και την αξία της στην ασθμαίνουσα ανθρώπινη φύση μας, τόσο συντομότερα θα καταλήξουμε στην αγκαλιά των ωφελιμιστικών προτερημάτων της.

Φθάνοντας λοιπόν στο τέλος αυτού του ξέφρενου αφηγηματικού παραληρήματος και έχοντας περιγράψει συνοπτικά την πορεία και εξέλιξη αυτής της πολυδιάστατης κορυδαλλιώτικης λυκοπαρέας, αλλά και έχοντας αναδείξει τους λόγους και τους σκοπούς της ίδρυσης και ύπαρξής της, ευχόμαστε το 2014 να αποτελέσει χρονιά εκκίνησης πραγματοποίησης ονείρων, εποχή έναρξης υλοποίησης μεγαλόπνοων ελπιδοφόρων σχεδίων.Εμείς, οι τριαθλητές-δρομείς του Κορυδαλλού, είμαστε λύκοι αγωνιστές, με φιλοδοξίες που δεν είναι πεπερασμένες αλλά τείνουν προς το άπειρο όπως και τα χιλιόμετρα που διανύουμε τρέχοντας.Έχουμε μάθει να τρέχουμε και όσο τρέχουμε να οραματιζόμαστε.Και όσο οραματιζόμαστε τόσο πιο πολύ να ποθούμε το εφικτό του ανέφικτου, το κατορθωτό του ακατόρθωτου.Είμαστε λύκοι με πυγμή, με ειλικρίνεια, με τρέλα!Ξέρουμε τι θέλουμε, ξέρουμε τι ζητάμε.Κάθε εμπόδιο που θα συναντούμε στην πορεία μας, θα γίνεται μπουκιά που θα τρέφει την εσωτερική μας δύναμη.

Γι’αυτό λοιπόν, σήμερα, Τετάρτη 1/1/2014, γιορτάζουμε και αναγγέλουμε την χάραξη μιας νέας πορείας, την ανατολή μιας νέας εποχής.Είναι η εποχή της δημιουργικότητας, της διαρκούς αντοχής, της άδολης αγωνιστικής προσπάθειας.

Είναι η εποχή της......ΑΓΕΛΗΣ!! ΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ!!

Με τιμή

Ο αρθροσυντάκτης δρομέας – λύκος

Θανάσης Κανελλόπουλος