Οι μοναδικές εμπειρίες που απέκτησα από τον πρώτο τερματισμό μου στο IRONMAN της Ζυρίχης τον Ιούνιο του 2007 ήταν ζήτημα χρόνου πλέον για το ποιο IRONMAN θα ακολουθούσε το 2008.
Οι πολύ καλές εντυπώσεις του πατέρα μου για το IRONMAN του LANZAROTE που τερμάτισε και αυτός το 2006 , για την πολύ καλή διοργάνωση, μα πολύ περισσότερο για την τρομερά άγρια ομορφιά του νησιού αυτού του συμπλέγματος των Κανάριων νήσων που βρίσκονται στον Ατλαντικό ΒΔ της Αφρικής μου κίνησαν το ενδιαφέρον.
Χωρίς μεγάλη σκέψη δήλωσα συμμετοχή και στα 24 μου χρόνια ευελπιστούσα να τερματίσω το δεύτερό μου IRONMAN και παράλληλα το σκληρότερο του Κόσμου (με μαρτυρίες) για τους μόνιμα δυνατούς ανέμους, την ζέστη και τα 2.650 Μ υψομετρικά στο αγώνισμα της Ποδηλασίας, που σχεδόν κάνει τον κύκλο του νησιού.
Το να αγωνιστείς σε ένα ανεμοδαρμένο γυμνό νησί με έντονα τα μαύρα ηφαιστειογενή απολιθώματα δεν είναι και μικρό πράγμα.
Το να ποδηλατείς ΧΛΜ ολόκληρα μέσα στην έρημο που θυμίζει σεληνιακό τοπίο, με έντονες αναβάσεις και πολλά ΜΠΟΦΟΡ, δεν το συναντάς σε κανένα άλλο IRONMAN στον Κόσμο.
Το Πρόγραμμα προπόνησης προετοιμασίας μου ήταν σχεδόν το ίδιο με αυτό της Ζυρίχης.
Γνώριζα πολύ καλά ότι στο IRONMAN του LANZAROTE τα προγνωστικά για καλύτερη επίδοση είναι αυστηρά απαγορευτικά λόγω του μεγάλου βαθμού δυσκολίας.
Οι επαγγελματικές υποχρεώσεις μου ,άλλωστε δεν μου έδιναν τη δυνατότητα εκτός από έναν αξιοπρεπή τερματισμό.
Ο Λουίτζη, ο 40χρονος φίλος Ιταλός IRONMAN που γνώρισα στο LANZAROTE, ήταν εκεί για την 5η συνεχή συμμετοχή του στον Αγώνα αυτόν και με ενημέρωσε, για τα καλά, ότι φέτος είχαμε ΡΕΚΟΡ συμμετοχών!
Αυτό φάνηκε στην εκκίνηση με τους 1.300 IRONMAN να πέφτουμε στη θάλασσα 07:00 το πρωι δίνοντας και παίρνωντας ατέλειωτες “σφαλιάρες “και “κλοτσιές” ωσότου ηρεμήσουμε πλέον στα ανοικτά. Τελικά κολύμπησα τα 3.800 σε 1:08:32.
Ομως ο χώρος αλλαγής από τη θάλασσα ήταν αρκετά μακρύς. Θα έπρεπε να πάρουμε την τσάντα της Ποδηλασίας και να τρέξουμε μία μεγάλη ευθεία για να αλλάξουμε στις (τέντες) και απο εκει να ξανατρέξουμε στο σημείο οπου είχαμε τα ποδήλατα μας για να πραγματοποιήσουμε την εκκίνηση της Ποδηλασία.
Ήταν δεδομένο και γνωστό για την κόντρα αέρα στο αγώνισμα αυτό που ήδη έπαιρνε τον μακρύ δρόμο της έρημης μοναξιάς και του στροφαρίσματος λόγω αναβάσεων και τελικά τερμάτισα σε χρόνο 6:13:51.
Μπαίνοντας στον Μαραθώνιο, είχε αρκετά καυτό ήλιο κάνοντας την προσπάθεια πιο δύσκολη.Αλλά ειχε και ατέλειωτο κόσμο (φίλοι του IRONMAN)
ο οποίος μας ενθάρρυνε κατά μήκος όλης της διαδρομής του Μαραθωνίου καθώς επίσης και στον Τερματισμό.
Τα πόδια μου δεν πατούσαν καλά και μαρτυρούσαν την όχι καλή προσαρμογή λόγω της δύσκολης Ποδηλασίας.
Πριν καλύψω περίπου τα 10 ΧΛΜ είχα βρει τα σωστά πατήματά μου και το τέμπο που σχεδόν είχα υπολογίσει, τερματίζοντας έτσι τον Μαραθώνιο σε 3:36:55, κάνοντας συνολικά 11:14:35, λαμβάνοντας την 244η θέση στην Γενική και την 5η θέση στην κατηγορία μου.
Ηταν τοσο συναρπαστικό και συγκλονιστικό το IRONMAN LANZAROTE
που θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως και το προτείνω ανεπιφύλακτα και σε άλλους συναθλητές!
Και δικαίως αποκαλείται “The World´s Toughest Ironman”!
Όπως όμως είναι απρόβλεπτα τα αγωνίσματα αυτά της Υπεραντοχής, άλλο τόσο είναι απρόβλεπτη και η ίδια η ζωή μας.
Πέντε μέρες πριν αναχωρήσω για την Ισπανία ο πατέρας μου φάνηκε άτυχος σε ένα τροχαίο και έπαθε κάταγμα στην κνήμη του.
Τον Αύγουστο θα συμμετείχε στο ULTRA MAN CANADA και είχε επιλεγεί ανάμεσα στους 25 Τριαθλητές που τιμητικά γίνεται ο αγώνας αυτός και εγώ θα πήγαινα μαζί του σαν συνοδός.
Γνώριζα ότι οι διοργανωτές για να επιλέξουν κάποιον Τριαθλητή θα πρέπει τουλάχιστον τα δύο τελευταία χρόνια να έχουν τερματίσει δύο IRONMAN και οχι μονο.
Πίστευα από την πρώτη στιγμή ότι θα μπορούσα να αντικαταστήσω τον πατέρα μου όπως και έγινε.
Οι διοργανωτές με δέχθηκαν με τα δύο IRONMAN, της Ζυρίχης και του LANZAROTE .
Ήταν μια εξολοκλήρου προσωπική μου απόφαση χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις, ποντάροντας πάντα στις εμπειρικές συμβουλές του πατέρα μου για τέτοιου είδους αγώνες.
Στο PENTICTON του ΚΑΝΑΔΑ, στη Δυτική Πλευρά της Χώρας κοντά στο ΒΑΝΚΟΥΒΕΡ, στις 29 Αυγούστου, θα είμαι και εγώ λοιπόν στην εκκίνηση του ULTRA MAN, όπου :
Tην 1η Μέρα θα πρέπει να κολυμπήσουμε σε λίμνη 10 ΧΛΜ και αμέσως μετά Ποδηλασία επί ασφάλτου με υψομετρικά 145 ΧΛΜ. (Στο κολύμπι δίνουν όριο χρόνου 5΄30 ώρες).
Την 2η Μέρα θα ποδηλατήσουμε 275 ΧΛΜ επί ασφάλτου με επίσης υψομετρικές διαφορές.
Την 3η Μέρα θα τρέξουμε τα 84 ΧΛΜ (2 Μαραθωνίους).
Όριο χρόνου καθημερινά 12 ώρες με ώρα εκκίνησης στις 7 το πρωί.
WWW.ULTRAMANCANADA.COM
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
