Ironman Brazil 2008 Race Report από τον Σπύρο Θεοδώρου

Tweet

Το Ιronman Βραζιλίας γίνεται στην Florianopolis, ένα πανέμορφο νησί στην μεσοανατολική πλευρά της Βραζιλίας. Η εποχή τώρα για την Βραζιλία είναι αρχή φθινοπώρου, αλλά οι θερμοκρασίες ήταν ασυνήθιστα ζεστές (26-32C) για όλη την εβδομάδα, αλλά και την ημέρα του αγώνα, γεγονός που έκανε τους περισσότερους χαρούμενους και θετικούς.

Η οργάνωση είναι εκπληκτική. Ο Carlos Galvao, race director του αγώνα, έχει κάνει μια εκπληκτική δουλειά με την εταιρία του “Latin Sports” και σε σχέση με το 2004 που είχα ξαναπάει να συμμετέχω στον αγώνα και η διαφορά στο επίπεδο και στην οργάνωση ήταν οφθαλμοφανής, φυσικά προς το καλύτερο.

Έφτασα την Δευτέρα το βράδυ στις 19 Μαΐου, μετά από ταξίδι 16 ωρών και δεν αισθανόμουν ιδιαίτερα κουρασμένος, γεγονός που δεν μπορούσα να το εξηγήσω και πολύ. Συνήθως με κουράζουν πολύ τα μακρυνά ταξίδια. Το ξενοδοχείο ήταν ήδη γεμάτο και οι επόμενες μέρες πέρασαν ήρεμα με ελάχιστη προπόνηση, λίγη δουλειά στο pc και αρκετές νέες γνωριμίες. Η βδομάδα που προηγείται ενός αγώνα ΙΜ είναι ό,τι καλύτερο κατά την άποψή μου!

Ο αγώνας ξεκίνησε την Κυριακή στις 25/5 στις 7:00πμ ακριβώς. Το κολύμπι ήταν εντυπωσιακό από πολλές απόψεις. Οι αθλητές έπεσαν όλοι μαζί στην θάλασσα, χωρίς να υπάρχει διαχωρισμός σε επαγγελματίες και age groupers.

Αρνητικό γεγονός που σχολιάστηκε ήταν ότι η γραμμή εκκίνησης ήταν στενή και όχι απλωμένη (λιγότερο από 100 μέτρα σε πλάτος) και οι αθλητές έπεφταν ο ένας επάνω στον άλλον και δεν «ηρέμησαν» τα πράγματα, παρά μόνον μετά από τα 800-900 μέτρα που ήταν και η πρώτη σημαδούρα. Σχετικά με αυτό, τις επόμενες μέρες υπήρχε πολύ «βαβούρα» και κακοπροαίρετα σχόλια, αλλά «οι φήμες» ήθελαν την οργάνωση να το έχει κάνει επίτηδες για να κάνει τους αθλητές να φαίνονται περισσότεροι και όχι αραιοί. Σκέφτηκα ότι μου θυμίζει πολύ Ελλάδα αυτό... και κάποιες πολιτικές συγκεντρώσεις και γελούσα. Μετά έμαθα ότι η WTC (η οργανωτική επιτροπή-εταιρία των αγώνων IM) κοιτάζει και αυτό... είναι όλα θέμα marketing για αυτούς και ίσως να είναι μέρος της επιτυχίας του brand Ιronman!

Το κολύμπι απλά ήταν ατελείωτο. Προσωπικά δεν είμαι εξαιρετικός στο κολύμπι, αλλά όλοι μου οι αγώνες είναι μεταξύ 1:05 και 1:10. Βλέποντας 1ω23’ όταν βγήκα από το νερό δεν ήταν το καλύτερο μου και μάλλον χαιρέτησα εκεί κάτι το εξαιρετικό από πλευράς συνολικού χρόνου. Το ρεύμα ήταν πολύ δυνατό, παρόλο που η θάλασσα ήταν εξαιρετικά ήρεμη. Ξεπέρασα το σοκ του 1:23 (το είχα πάρει πολύ βαρέως) μόνον όταν μετά το τέλος του αγώνα είδα ότι όλοι οι επαγγελματίες είχαν βγει με καθυστέρηση από 7-10 λεπτά.

Αλλαγή Τ1 και bike. Το bike course της Βραζιλίας είναι εξαιρετικά γρήγορο, ένα από τα γρηγορότερα. Θα το συνέκρινα μόνο με του Roth. Η διαδρομή ήταν flat με δύο ανηφόρες στην κάθε μια από τις δύο 90άρες στροφές που έπρεπε να κάνουμε. Στην διάδρομη απλά προσπαθούσα να καλύψω χρόνο από το κολύμπι, αλλά συγχρόνως φοβούμουν μήπως και δεν τρέξω τον μαραθώνιο, οπότε κάπου στο 60Κ, είπα να πάω συντηρητικά και να μην ρισκάρω. Γενικά, ήθελα να τρέξω τον μαραθώνιο σε αυτό το ΙΜ. Το ποδήλατο το διασκέδασα _πάρα_ πολύ και αν και περίμενα να κάνω έναν χρόνο κάτω από 5,5 ώρες, τελικά δεν τα κατάφερα,. Κρέμασα το ποδήλατο στην Τ2 μετά από 5ω39’.

Τρέξιμο. Μετά το Ironman Αφρικής το 2005 που είχα τρέξει 3ω52’ δεν είχα ξανακαταφέρει να τρέξω καλά τον μαραθώνιο μέσα στο Ironman και με ενοχλούσε πολύ. Φέτος είχα πει ότι θα τρέξω καλά! Μετά την Τ2 ξεκίνησα να τρέχω πολύ συντηρητικά και ήμουν εξαιρετικά προσεκτικός με την διατροφή μου. Η διαδρομή έχει τρεις ανηφόρες που τις κάνεις δύο φορές και έχουν μια τρελή κλίση 19% συνολικού μήκους 800 μέτρων. Όλα αυτά στα πρώτα 21,5Κ του μαραθωνίου. Μετά έχει δύο γύρους από 10,5Κ ο καθένας, τελείως flat.

Μετά το 5ο χλμ ήξερα ότι θα τρέξω όλο τον μαραθώνιο. Το κατάλαβα στα πόδια μου και έβαλα στόχο να τρέξω 3,5 ώρες. Τελικά τερμάτισα σε 3:50 τον μαραθώνιο που είναι και το καλύτερο που έχω τρέξει μέσα σε αγώνα Ironman... με υπερπροσπάθεια στο τέλος να σπάσω τις 11 ώρες, αλλά δεν τα κατάφερα. Συνολικά στον αγώνα κατανάλωσα πάνω από 3-4 λίτρα νερό, Gatorade στο ποδήλατο και στον μαραθώνιο, άφθονη Coca Cola στον μαραθώνιο, 4 φακελάκια αλατιού που σερβίρανε στους σταθμούς ανεφοδιασμού στον μαραθώνιο, 14 τζελς GU (εννέα στο ποδήλατο και πέντε στο τρέξιμο), μια ενεργειακή μπάρα EFS της First Endurance και δύο μπουκάλια 650ml ηλεκτρολύτη EFS λεμόνι της First Endurance με 300 θερμίδες το καθένα για την διαδρομή του ποδηλάτου.

Συνολικός χρόνος 11:01:38... και αμέσως μετά δύο τεράστιες πίτσες που σερβίρανε στον τερματισμό που μου φάνηκαν συγκλονιστικά γευστικές!

Ευχαριστώ και τον Βασίλη Κρομμύδα για τους 2,5 μήνες προπόνησης που μου έκανε, που συνέβαλαν σημαντικά στην επίδοσή μου.