Μέχρι την τελευταία ημέρα πριν τον αγώνα, ήταν αβέβαιο εάν θα έτρεχαν με καρεκλοπόδαρα ή καυτό ήλιο. Όλα τα δελτία καιρού ήταν αντιφατικά μεταξύ τους, αναφέροντας ήλιο, βροχή, καταιγίδες και ό,τι άλλο υπάρχει. Όλοι έκαναν μία τελευταία στάση σε κατάστημα ποδηλατικών ειδών για λάστιχα βροχής, αντηλιακή κρέμα και αδιάβροχα τζάκετ!
Προετοιμασμένοι όσο περισσότερο γίνεται, προχώρησαν ολοταχώς προς τον αγώνα με ενθουσιασμό και περιέργεια, με τους περισσότερους να δοκιμάζουν για πρώτη φορά έναν multi-sport αγώνα διαρκείας.
Μερικοί από τους αθλητές πέρασαν τις δύο μέρες πριν τον αγώνα γεμίζοντας το στομάχι τους με υδατάνθρακες, καθώς και ό,τι άλλο έβρισκαν μπροστά τους, με πρωτοστάτη τον Μάρκο.
Ένα μυστηριώδες γεγονός ήταν ο αυτισμός που παρουσίασαν όλα τα κοντεράκια μετά την πτήση από την Ελλάδα. Αναγκαστικά οι αθλητές αγωνίστηκαν χωρίς κοντέρ, με μοναδικό κριτήριο την άισθηση που τους έδιναν τα πόδια τους (εκτός από τον Huib που αγόρασε καινούριο, και όπως αποδείχτηκε ήταν απαραίτητο).
Ο Χάρης κατέφτασε στο πάρκινγκ όταν όλοι φόρτωναν τα ποδήλατά τους με διάσπαρτα τα εργαλεία τους, και έφερνε ευχάριστα νέα: ο Ισμαήλ είχε μόλις χριστεί IronKid το πρωί, καακτώντας την 14η θέση! Βλέποντας την έκδηλη ικανοποίηση στο πρόσωπο του Ισμαήλ, όλοι ανυπομονούσαν να ξεκινήσουν τον αγώνα τους.
Τελικά, η μέρα του αγώνα έφτασε, και όλοι βρέθηκαν ήρεμοι και ψύχραιμοι στη λίμνη, με έναν καθαρό και ηλιόλουστο ουρανό.
Όλοι ξεκίνησαν στο κολύμπι κατά κύματα, με τους νεότερους να βουτάνε πρώτοι. Η Sarah και ο Μάρκος ήτανε από τους πρώτους που βούτηξαν, και, όπως ανέμεναν οι φίλοι του Σχίνιαθλον, η Καναδέζα μας βγήκε 50η από το νερό, ανάμεσα σε 1500 κολυμβητές, ενώ ο Αλέξης βγήκε 58ος, 9 δευτερόλεπτα πίσω από την Sarah.
Έχοντας ξεκινήσει με το 5ο κύμα, ο Huib βγήκε από το νερό με ένα πράγμα στο μυαλό του: ΦΑΤΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ!!! Πιάνοντας μία μέση ωριαία ταχύτητα 36.5k/h σε μία σχετικά δύσκολη διαδρομή, προσπέρασε όλους τους άλλους με ένα μεγάλο χαμόγελο. Όλοι προσπάθησαν να τον ενθαρρύνουν καθώς τους προσπερνούσε, αλλά μέχρι να προλάβουν να του μιλήσουν, είχε εξαφανιστεί, και όλοι κοίταζαν μήπως έχουν κανένα τεχνικό πρόβλημα και πάνε τόσο αργά....
Προφανώς ο Huib το είχε βάλει σκοπό να τους κάνει όλους να νιώσουν άσχημα, αφού έριξε στροφή σε μερικούς στο τρέξιμο, τρέχοντας με ένα ρυθό 13.5k/h όταν οι περισσότεροι σερνόντουσαν στον πρώτο γύρο!
Το ποδήλατο δεν πήγε καλά για όλους. Μετά απο ένα πολύ καλό κολύμπι, ο Αλέξης αναγκάστηκε να περπατήσει με το ποδήλατο και να ξαπλώσει στο γρασίδι για να χαλαρώσει τη σφιγμένη μέση του. Η Nancy, η οποία επίσης κολύμπησε καλά, άρχισε να ταλαιπωρείται νωρίς, αφού ο τραυματισμός στο γόνατό τη ξύπνησε στην πρώτη ανηφόρα.
Οι περισσότεροι αιφνιδιάστηκαν από τη διάρκεια και την κλίση των ανηφόρων στο ποδήλατο, αφού τελικά ήταν πολύ χειρότερες από ότι φαινόντουσαν στο διάγραμμα…
Η διαδρομή του τρεξίματος ήταν πολύ όμορφη και ασυνήθιστη, η περισσότερη επίπεδη, δίπλα από το ποτάμι του St Polten, με μόλις δύο περάσματα από τμήματα με θεατές.
Στο τρέξιμο ο μάρκος αποφάσισε, μετά από ένα καλό κολύμπι και ποδήλατο, να χαλαρώσει και να περπατήσει! Ομοίως, ο Δημήτρης και ο Πέτρος ένιωσαν μία φυσική κατάρρευση από την αρχή του τρεξίματος, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Από τη μία ο Δημήτρης δεν είχε κάνει προπονήσεις με brick, ενώ ο Πέτρος ξανασυνατήθηκε με έναν παλιό τραυματισμό στο γόνατο.
Ακούραστος και χαμογελαστός, ο λεωνίδας έφτασε στον τερματισμό με έναν άνετο ρυθμό, με τα πόδια του να ξεπερνούν την κούραση μεά το 16ο χιλιόμετρο! Ο Stephane και ο Άρης, φάνηκε να επωφελο΄νυται από την μπυροθεραπεία των προηγούμενων ημερών, πετυχαίνοντας τον στόχο τους χωρίς να ταλαιπωρηθούνt.
Οι αλλαγές ήταν κάτι μπερδεμένο, αφού κανείς δεν είχε εξοικειωθεί με το να αλλάζει μακρυά από το ποδήλατό του. όλοι έπρεπε να βγουν από το κολύμπι, να πάνε στην τέντα και να πάρουν εκεί τη σακούλα τους, να φορέσουν όλα τα ποδηλατικά τους ρούχα, και μετά να πάνε στο ποδήλατό τους. Η Marie, βιαστική απο το κολύμπι, πήρε την τσάντα της, και φορώντας τα μπλε παπούτσια, διαπίστωσε πως τα πόδια της είχαν πρηστεί από το κολύμπι και δεν χώραγαν στα παπούτσια. Μετά θυμήθηκε ότι ποτέ δεν είχε μπλε παπούτσια, και η τσάντα αυτή δεν ήταν δική της.
Ο πιο εντυπωσιακός από την ομάδα έτρεχε ακόμα όταν όλοι είχαν τερματίσει. Ξεκίνησε το κολύμπι 45 λεπτά μετά από τους πρώτους. Δεν υπήρχε περίπτωση να εγκαταλείψει. Ο Χάρης έπρεπε ν προσπαθήσει πολύ περισσότερο από όλους για να τερματίσει. Τελικά, μετά από 7 ώρες και 55 λεπτά, κατάφερε να τερματίσει, όπου τον υποδέχτηκαν σαν ήρωα, και οι αυστριακοί έτρεξαν να του πάρουν συνέντευξη, και να μάθουν τι τον έκανε να μην εγκαταλείπει.
Η παρέα των Σχινιαθλητών αποκόμισε τις καλύτερες εντυπώσεις, με τους περισσότερους να σκέφτονται ποιά θα είναι η επόμενη προσπάθεια.
Τα αναλυτικά αποτελέσματα:
