Για άλλη μία φορά ο Κώστας Δοβανάς κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα ανδρών που διεξήχθη στο Ελληνικό, με δεύτερο τον αδερφό του Τάσο Δοβανά και τρίτο τον Ηλία Ξάνθο. Στις γυναίκες νικήτρια αναδείχθηκε σχεδόν χωρίς συναγωνισμό η Ντενίζ Δημάκη, ενώ στους εφήβους πρώτευσε ο Βαγγέλης Κοκκότζης με δεύτερο τον Σακκά και τρίτο τον Σπύρο Γιαννίκο. Στους νέους άνδρες νικητής αναδείχθηκε ο Χρήστο Λαγός, ο οποίος έκανε και τον πιο γρήγορο χρόνο στην μικρή απόσταση, και η Αλεξάνδρα Μπελέλη κέρδισε την πρώτη θέση στις Νεάνιδες. Τέλος, στους βετεράνους νικητής ανεδείχθη ο Άγγελος Νικολινάκος με δεύτερο τον Νεόφυτο Τζουανάκη (ο οποίος όμως βρισκόταν στην πρώτη θέση και από λάθος στη διαδρομή έχασε χρόνο και βρέθηκε δεύτερος) και τρίτο τον Κώστα Μυλωνά.
Στο αγωνιστικό μέρος όλα κύλησαν ομαλά, χωρίς κάποιες ιδιαίτερες ανατροπές, αφού οι αθλητές τερμάτισαν με την ίδια σειρά που βγήκαν από το νερό. Ο άνεμος ήταν έντονος και έκανε σχετικά δύσκολη την ποδηλασία, όπου οι πρώτοι αθλητές σχημάτισαν ένα γκρουπάκι και πήγαν συντηρητικά μέχρι το τρέξιμο.
Άσχημη εντύπωση προκάλεσαν ατασθαλίες αθλητών, που σε πολλές περιπτώσεις δεν είχαν καν λόγο να τις κάνουν. Η διαδρομή ήταν σχετικά αφύλακτη, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι ένας αθλητής έχει δικαίωμα να κόψει δρόμο. Τη στιγμή αυτή που γράφεται το άρθρο, δεν γνωρίζουμε ακόμα εάν θα υπάρξουν τελικά ακυρώσεις κάποιων αθλητών.
Ο αγώνας δεν μπορούμε να πούμε ότι είχε ιδιαίτερη συμμετοχή, αφού είδαμε 25 αθλητές στη μικρή απόσταση και 25 στην Ολυμπιακή. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι την προηγούμενη ακριβώς ημέρα διεξήχθη και το τρίαθλο στο Σχινιά, κάτι που σίγουρα έπαιξε ρόλο στη χαμηλή συμμετοχή.
Από οργανωτικής πλευράς, σίγουρα περιμέναμε κάτι καλύτερο από ένα Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Τόσο η επιλογή της διαδρομής (δεν επιτρέπεται σε πανελλήνιο πρωτάθλημα να βάζεις τους αθλητές να τρέξουν ένα χιλιόμετρο μέχρι την περιοχή αλλαγών), όσο και το στήσιμο του αγώνα (μικρές σημαδούρες, ελλιπής αριθμός κριτών, ανύπαρκτη οριοθέτηση των χώρων αλλαγής και των διαδρομών) πρέπει να εξεταστούν πολύ σοβαρά στο μέλλον από την Ομοσπονδία, εάν θέλει να επιβεβαιώσει την πρόθεσή της για πρόοδο του αθλήματος.
Επίσης μας προβλημάτισε το ότι μετά από μεγάλες προσπάθειες που έγιναν τον τελευταίο καιρό για να διεξαχθούν αγώνες σε κεντρικά σημεία ώστε να προβληθεί το άθλημα, ξαφνικά βλέπουμε αγώνα στο πιο έρημο σημείο που έχει δει ποτέ το Ελληνικό τρίαθλο. Εμφανής και ο χαμηλός προϋπολογισμός του αγώνα, που φυσικά δεν μπορούμε να εκφέρουμε άποψη γιατί και πως, απλά μπορούμε να πούμε πως ήταν εμφανέστατο (υπήρχε μόνο ένας σταθμός με νερά στο τρέξιμο).
Με αυτό τον αγώνα κλείνει η αγωνιστική σεζόν στην Ελλάδα, και μπαίνουμε σε μία νέα χρονιά, όπου θέλουμε όλοι να δούμε σημαντικές αλλαγές σε όλη τη δομή και προώθηση του τριάθλου. Από ότι έδειξε ο αγώνας στο Σχινιά, υπάρχει αυξανόμενο κοινό που θέλει να εισέλθει στο χώρο του τριάθλου, και αυτό πρέπει να αξιοποιηθεί. Από ότι έδειξε το πανελλήνιο πρωτάθλημα όμως, η Ομοσπονδία είναι ανέτοιμη να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κόσμου, και καλό θα είναι να βάλει τα δυνατά της να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να σταθεί αντάξια των περιστάσεων.
Η πρώτη και κυριότερη απαίτηση είναι η εξής: Πρέπει πάση θυσία να γίνουν αρκετοί αγώνες αυτή τη χρονιά, ώστε να καλλιεργηθεί το ενδιαφέρον του κόσμου για το άθλημα. Από τους αγώνες θα προκύψουν και φερέλπιδες αθλητές, και έμπειροι διοργανωτές.
