Ρόδος 2007: Credits, Παρασκήνια και Σχόλια

Tweet

Το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρόδου είναι πλέον παρελθόν και θα μείνει στην ιστορία του Ελληνικού Τριάθλου ως η πρώτη διοργάνωση παγκόσμιου βεληνεκούς που διοργανώθηκε μόνο με τις δυνάμεις της Ελληνικής Ομοσπονδίας Τριάθλου και τη συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης. Εξαιρούμε δηλαδή τους Ολυμπιακούς αγώνες και το Παγκόσμιο Κύπελλο Test-Event (ή Sport Event για τους πιο μυημένους) που προηγήθηκε αφού αυτό ουσιαστικά έγινε υπό την Εθνική Ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Σε αυτό το πραγματικό «κρας-τεστ» οργανωτικών δυνατοτήτων λοιπόν, οι Έλληνες διοργανωτές τα πήγαν θαυμάσια, καταφέρνοντας τα ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις μιας τέτοιας διοργάνωσης η οποία κύλησε άψογα μέσα στον αγωνιστικό χώρο που στήθηκε στην παραλία και στους δρόμους της Ρόδου, καθόλη της διάρκεια της Κυριακής 7 Οκτωβρίου, μέρας των αγώνων. Αν και με πολλά σχετικά άπειρα μέλη στη σύνθεσή της, η ομάδα των Ελλήνων Κριτών που κλήθηκε να διαφύλαξει τον αγώνα, μπόρεσε να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα απρόοπτα που προέκυψαν, υπό την καθοδήγηση πάντα των πιο έμπειρων. Βέβαια οι αρμοδιότητες τους δεν περιορίστηκαν μόνο στον Κυριακάτικο αγώνα, αλλά ουσιαστικά είχαν αρχίσει από μέρες πριν, όταν ανέλαβαν να στήσουν και τη διαδρομή.

Η συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης ήταν καθοριστική τουλάχιστον στον οικονομικό τομέα. Το κόστος μια τέτοιας διοργάνωσης ανέρχεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, αρκεί μόνο να σκεφτεί κανείς πως τα συνολικά χρηματικά έπαθλα των νικητών ήταν 100.000$ και δεν θα μπορούσαν να καλυφθούν χωρίς την παχυλή συνεισφορά του Δήμου Ρόδου προς τη διοργανώτρια ΕΟΤΡΙ. Παράλληλα κρίσιμη και καθοριστική ήταν η συμβολή φορέων και οργανώσεων του νησιού όπως η Δημοτική Αστυνομία, η Τροχαία, το ΕΚΑΒ, ο Ερυθρός Σταυρός, οι Σαμαρείτες, οι Πρόσκοποι, …(ελπίζουμε να μην ξεχνάμε κάποιον).΄Επίσης πολύ χρήσιμη ήταν και η βοήθεια κάποιων εθελοντών που τελικά ήρθαν για βοήθεια από τους οποίους όμως οι περισσότεροι ήταν μικρά παιδιά που δύσκολα αντιλαμβάνονταν την ευθύνη μιας τέτοιας διοργάνωσης και ακόμα πιο δύσκολα θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε μια δύσκολη κατάσταση. Πάραυτα καθοριστική ήταν η συμβολή της ομάδας εκείνης των μικρών εθελοντών που είχε οριστεί να φτιάξει τους κώνους στη διαδρομή του τρεξίματος. Όντας κατάλληλα εκπαιδευμένη και υπό την καθοδήγηση έμπειρων ατόμων το συγκεκριμένο έργο έγινε στην εντέλεια ακόμα και όταν προέκυψε το χειρότερο πιθανό σενάριο με τους κώνους στη διαδρομή να πρέπει να στηθούν σχεδόν ταυτόχρονα με την έξοδο του πρώτου αθλητή από την περιοχή αλλαγών για το τρέξιμο.

Από εκεί και πέρα όμως θα πρέπει να σημειώσουμε και κάποια ζητήματα στα οποία η Ρόδος φάνηκε ασυνεπής. Καταρχάς η πόλη δε φάνηκε να είναι ενημερωμένη για το γεγονός, όχι μόνο σαν αθλητική εκδήλωση, αλλά κυρίως για τις επιπτώσεις που θα έφερνε στη ζωή της πόλης την Κυριακή. Καταστηματάρχες, οδηγοί ταξί και λοιποί επαγγελματίες δήλωναν άγνοια για το γεγονός και αναθεμάτιζαν βλέποντας να κλείνουν οι δρόμοι και να κλειδώνεται η διαδρομή με μπαριέρες και πλέγματα μπροστά από τα καταστήματα. Ο γερανός της τροχαίας πάντως ήταν αμείλικτος και απομάκρυνε τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα που βρίσκονταν στη διαδρομή είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία των ιδιοκτητών τους, με καταπληκτικούς ρυθμούς. Την ίδια στιγμή οι περισσότεροι κάτοικοι ακόμα και αν δεν εκδήλωναν παρόμοια δυσφορία, τουλάχιστον έδειχναν να αδιαφορούν πλήρως. Ευτυχώς την παρτίδα στο θέμα των θεατών έσωσαν οι τουρίστες οι οποίοι παρακολουθήσαν με μεγάλη ευχαρίστηση το θέαμα.

Παράλληλα εντελώς ασυνεπώς και αντιεπαγγελματικά φέρθηκε μεγάλο μέρος του δημοτικού εργατικού δυναμικού που κλήθηκε να βοηθήσει. Μπορεί ο δήμος να είχε υποσχεθεί πολλούς εργάτες, όμως παρουσία έδωσαν τελικά λίγοι, από τους οποίους ελάχιστοι έδειχναν πρόθυμοι να εργαστούν πραγματικά. Αποκορύφωμα δε, ήταν το γεγονός πως όταν τα ρολόγια τους έδειχναν ώρα λήξης βάρδιας (τουλάχιστον έτσι έλεγαν) να φεύγουν χωρίς δεύτερη κουβέντα. Τι εργατική βάρδια είναι αυτή που διαρκεί μόλις 2 ώρες, μάλλον πιο κατάλληλα να μας πούνε είναι τα εργατικά συνδικάτα. Αποτέλεσμα όλου αυτού ήταν το βάρος της εργασίας να πέσει σε ανθρώπους που δεν είχαν αυτές τις ευθύνες αλλά μοιραία τις ανέλαβαν από φιλότιμο περισσότερο για να μην εκτεθεί ολόκληρη η διοργάνωση. Αυτοί ήταν κυρίως οι κριτές της ΕΟΤΡΙ και οι ομοσπονδιακοί προπονητές που ουσιαστικά δούλεψαν διπλοβάρδιες πέρα από τα καθήκοντα τους για να προκύψει αυτό που όλοι απόλαυσαν την Κυριακή. Η εικόνα του Βασίλη Κρομμύδα να καρφώνει το εκατοντάδες μέτρα χαλί την ίδια στιγμή που ο εργάτης που είχε κληθεί για την αντίστοιχη δουλειά άραζε λίγο πιο πάνω πίνοντας το καφεδάκι του είναι χαρακτηριστική αυτών που αναφέρουμε παραπάνω. Το καψόνι βέβαια προς τους κριτές συνεχίστηκε και το βράδυ πριν τον αγώνα και ενώ θα ήταν αυτονόητο πως οι άνθρωποι που θα διασφάλιζαν της ασφάλεια και την ακεραιότητα της διοργάνωσης τη μέρα του αγώνα θα έπρεπε να ξεκουραστούν. Πάραυτα μία ομάδα κριτών κλήθηκε εσπευσμένα το Σάββατο το βράδυ να βρεθεί στην Ρόδο για να στήσει μπαριέρες και προστατευτικά στρώματα στη διαδρομή της ποδηλασίας. Αυτή η διαδικασία κράτησε μέχρι τις 1 το βράδυ και ενώ έτσι κι αλλιώς το ξύπνημα τα χαράματα ήταν δεδομένο.

Συμπερασματικά θέλουμε να πούμε πως εάν η Ρόδος θέλει να φιλοξενήσει και στο μέλλον τέτοιου επιπέδου διοργάνωση θα πρέπει να είναι πιο έτοιμη και διαθέσιμη σε όλα τα επίπεδα. Είναι ένα γεγονός που με την παγκόσμια εμβέλεια του μπορεί να βοηθήσει στην προβολή της πόλης τους και ειδικότερα να προσδώσει ώθηση στον τουρισμό. Αυτό πρέπει να εκτιμηθεί από κάτοικους και επαγγελματίες, έτσι ώστε όλοι να είναι πιο συνεργάσιμοι και υπομονετικοί στο μέλλον.

Θέλουμε να πιστεύουμε πως η ελληνική φιλοξενία θα άφησε ευχάριστες εντυπώσεις στους αθλητές. Όλες οι αποστολές, μαζί με τους επίσημους και τους τεχνικούς της διοργάνωσης ήταν συγκεντρωμένοι σε ένα ξενοδοχείο κάτι που άρεσε γενικά αφού δυναμώνει τους δεσμούς μεταξύ αθλητών και όλων όσων εμπλέκονται με το άθλημα. Ελπίζουμε τουλάχιστον οι ξένοι να μην αντιμετώπισαν την δημοσιοϋπαλληλική συμπεριφορά του προσωπικού του ξενοδοχείου που έδειξε απρόθυμο να εξυπηρετήσει σε πολλές περιπτώσεις. Πάραυτα δεν μπορεί να μη γίνει αναφορά στο «πάρτι» που έκλεισε τη διοργάνωση την Κυριακή το βράδυ. Ήταν αυτό που λέμε «Χύμα στο κύμα, με πίτσα μπύρα και κόκα-κόλα». Δεν ξέρουμε ποιος δαιμόνιος νους οργάνωσε αυτό το «καταπληκτικό» πάρτι αλλά μπορούσες να διακρίνεις ευκρινώς στα πρόσωπα των αθλητών την έκπληξη τους για το που παρευρίσκονταν. Άφησαν το πολυτελές ξενοδοχείο και τον αντίστοιχο μπουφέ που ήταν στρωμένος εκεί, στριμώχτηκαν στο αστικό λεωφορείο για να βρεθούν σε μια σχεδόν παρακμιακή κατάσταση. Η καφετέρια μιας πισίνας έκανε χρέη κλαμπ, με μια απροσδιόριστη μουσική να βαράει ενώ λίγο παραέξω σε ένα τραπεζάκι μπορούσε να βρει κανείς κουτιά με πίτσα και τυροπιτάκια. Τα ποτά περιορίστηκαν σε μπύρες και κόκα-κόλα σε κουτάκια. Για νερό ούτε λόγος και φυσικά όλα αυτά στο όρθιο. Αν μιλάγαμε για παιδικό πάρτι θα λέγαμε πως ήταν εξαιρετικό, αλλά όταν φιλοξενείς παγκόσμιας κλάσης αθλητές, τους επίσημους της παγκόσμιας ομοσπονδίας και ανάμεσα τους ακόμα και τον Πρόεδρο της, νομίζουμε πως τουλάχιστον οφείλεις να είσαι πιο αξιοπρεπής σε αυτό που παρουσιάζεις. Άλλωστε η τελευταία εντύπωση είναι και αυτή που μένει.