Εντυπώσεις από το Δίαθλο στο Σχινιά

Tweet

Το πολυαναμενόμενο δίαθλο στο Σχινιά έγινε, με ένα νέο ρεκόρ συμμετοχών, και με δύσκολες καιρικές συνθήκες. Πάνω από τους μισούς αθλητές δοκίμασαν για πρώτη φορά κάτι ανάλογο. Οι εντυπώσεις? Θετικές για κάποια πράγματα, αρνητικές για κάποια άλλα. Όμως, οι διοργανωτές αξίζουν για άλλη μια φορά συγχαρητήρια. Έσπασαν άλλο ένα ρεκόρ, έδωσαν τη δυνατότητα σε πάνω από 150 αθλητές να δοκιμάσουν για πρώτη φορά έναν τέτοιο αγώνα, και διεύρυναν το άθλημα.

Αγωνιστικά

Αγωνιστικά, το Σχίνιαθλο παραμένει σε ερασιτεχνικό επίπεδο, κάτι που είναι εξάλλου και ο πρώτος στόχος της διοργάνωσης. Δυστυχώς για άλλη μια φορά δεν είδαμε τους περισσότερους αθλητές που αγωνίζονται στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, και αυτό μας δημιουργεί μεγάλη απορία. Πραγματικά δεν μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο που οι έμπειροι αθλητές αποφεύγουν να συμμετάσχουν στους καλύτερους αγώνες που γίνονται στην Ελλάδα.

Οι πρώτες θέσεις στην μεγάλη απόσταση βέβαια πήγαν σε καλά προπονημένους αθλητές, όπως ο Δρούγιας που είναι γνωστός τόσο για το καλό του τρέξιμο, όσο και για την μεγάλη του εμπειρία στην ποδηλασία. Ο Χριστοδουλόπουλος φάνηκε να έχει βελτιωθεί κατά πολύ στην ποδηλασία και κατέκτησε την δεύτερη θέση, ενώ ο Μαυρίκιος επιτέλους κάνει πραγματικό ποδήλατο, και πλασσάρεται στις πρώτες θέσεις. Κάποιο μπέρδεμα στο τρέξιμο ίσως άλλαξε και την τελική έκβαση του αγώνα αφού αποσυντόνισε τους πρώτους.

Λεπτομέρειες για τον αγώνα υπάρχουν στο σχετικό άρθρο από την ομάδα του Σχίνιαθλον.

Διοργανωτικά

Ο συγκεκριμένος αγώνας ήταν ίσως το καλύτερο μάθημα μέχρι τώρα για τους διοργανωτές, αφού η επιλογή τους να κάνουν τρεις αποστάσεις με διαφορετικές διαδρομές τους δημιούργησε μεγάλο πονοκέφαλο, και μάλλον είναι κάτι που δεν θα ξαναγίνει στο μέλλον.

Θα θέλαμε να διαχωρίσουμε δύο πράγματα: την σηματοδότηση και τους κριτές.

Σηματοδότηση: στο τρέξιμο η σηματοδότηση ήταν η καλύτερη που έχουμε δει μέχρι τώρα. Μέσα στο δάσος η διαδρομή ήταν ξεκάθαρη, και όπως έχουμε ξαναπεί, το δάσος είναι δάσος. Εάν χαθείς, πρέπει να σταματήσεις για να βρεις το δρόμο σου. Εάν έχεις χαθεί και συνεχίσεις να τρέχεις, θα χαθείς και άλλο. Στο ποδήλατο η σηματοδότηση ήταν ανεπαρκής. Τα  χρωματιστά βελάκια στην άσφαλτο και οι μπαριέρες δεν είναι ενδείξεις που μπορούν να κατατοπίσουν έναν αθλητή. Προτάσεις βελτίωσεις δίνουμε παρακάτω.

Κριτές: ήταν λίγοι, και δυστυχώς κάποιοι δεν μπροούσαν να δώσουν κατευθύνσεις. Το σημείο αυτό ήταν κάτι στο οποίο έπασχε και ο προηγούμενος αγώνας, πόσο μάλλον αυτός όποθ πολλοί κριτές-εθελοντές δεν εμφανίστηκαν. Όμως, πρέπει να βρεθεί λύση σε αυτό, αφού ο αθλητής δεν μπορεί να εύχεται να έρθουν οι κριτές το πρωί (αυτό είναι ελληνική νοοτροποία στην οποία δεν μας έχει συνηθίσει η διοργάνωση). Πέρα από τον αριθμό των κριτών, θα πρέπει κάποια στιγμή οι κριτές να είναι καταοπισμένοι, και να μπορούν με σιγουριά να δίνουν κατευθύνσεις. Καλή η θέληση, αλλά όταν βλέπεις 100 αθλητές να έρχονται κατά πάνω σου, πρέπει να είσαι πολύ σίγουρος για το που θα τους στείλεις, και να θα τους πεις ένα φωναχτό «ΟΧΙ» όταν πάρουν λάθος δρόμο.

Τροφοδοσία: Επίσης ανεπαρκής. Στο ποδήλατο δεν υπήρχε λόγος για νερά, ανώ αντίθετα στο τρέξιμο ήταν πολύ αραιή η τροφοδοσία. Ευτυχώς που δεν έβγαλε ήλιο, γιατί θα έπεφτε πολύ σούρωμα.

Ενημέρωση: Το θέμα της ενημέρωσης στο Σχίνιαθλον, είναι ίσως το καλύτερο σημείο του. Οι αθλητές είχαν ενημερωθεί πολύ πριν για τον αγώνα και την διαδρομή του. Θεωρούμε πως το briefing πλέον δεν έχει νόημα. Δεν μπορείς να ενημερώσεις 300 άτομα την ημέρα του αγώνα. Ας γίνει ξεκάθαρο πλέον πως οι αθλητές πρέπει να έρχονται μελετημένοι, και πως τη μέρα του αγώνα δεν θα δοθούν εξηγήσεις σε κανέναν. Ίσως μάλιστα το ότι υπάρχει briefing  κακομαθαίνει κάποιους και έρχονται χύμα.

Όσον αφορά σχόλια που δημοσιεύτηκαν στο triathlon.gr

Θεωρούμε απαραίτητο να διατυπώσουμε τις σκέψεις μας και τις εντυπώσεις μας όσον αφορά το Σχίνιαθλον του Ιανουαρίου, αφού βλέπουμε πως κάποιοι μάλλον έχουν καταλάβει λάθος το θέμα «αθλητισμός». Δεν προσπαθούμε να παριστάνουμε τους σοφούς διδάσκαλους, ούτε τους δικαστές, αλλά η μακροχρόνια εμπειρία μας και γνώση των καταστάσεων από πρώτο χέρι, μάλλον μας επιτρέπει να εκθέσουμε πιο σοβαρά επιχειρήματα από κάποιους.

Φυσικά αναφερόμαστε σε όσους επιτίθενται στη διοργάνωση. Όχι σε αυτούς που την κατακρίνουν, αλλά σε αυτούς που επιτίθενται με ειρωνίες κλπ

1.    Θα ξεκινήσουμε από το πιο αστείο αλλά και πιο σοβαρό που λέχθηκε, πως ήταν καλύτερα οι αγώνες της ομοσπονδίας. Αστείο γιατί όποιος έχει τρέξει τους αγώνες της ομοσπονδίας, ξέρει για τι πράγμα μιλάμε, είναι σα να συγκρίνουμε μηρμύγκι με ελέφαντα (το Σχίνιαθλο έχει 300 συμμετοχές μέσα σε δρόμους και δάσος, και οι αγώνες της ΕΟΤΡΙ γίνονται με 40 συμμετοχές στο αεροδρόμιο). Σοβαρό, γιατί υποψιαζόμαστε πως κάποιοι προσπαθούν να υποσκάψουν το Σχίνιαθλο, αφού μία τέτοια σύγκριση με τους αγώνες της ΕΟΤΡΙ ή κάποιος εγκάθετος μπορεί να την κάνει (κάτι που μας προβληματίζει), ή κάποιος βλαξ. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως η σύγκριση προκαλεί γέλια σε όσους έχουν ιδία εμπειρία.

2.    Όσον αφορά το αν οι αθλητές καλούνται να δώσουν εξετάσεις, θεωρούμε αυτονόητη την απάντηση: ΝΑΙ! Ο αθλητής που αγωνίζεται, δίνει εξετάσεις (στον εαυτό του) όσον αφορά την φυσική του κατάσταση, την κατάσταση του εξοπλισμού του, και την τακτική του στον αγώνα. Η τακτική του αγώνα θεωρεί αυτονόητο ότι ο αθλητής γνωρίζει τους κανόνες και τη διαδρομή του αγώνα. Η διαδρομή έχει ανακοινωθεί μήνες πριν αναλυτικά, και ο κάθε αθλητής είναι ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ να την γνωρίζει. Μέσα στο δάσος υπήρχε επαρκέστατη σήμανση, αλλά το δάσος παραμένει δάσος, και όποιος έχει πρόβλημα προσανατολισμού, πρέπει να θυσιάσει λίγο χρόνο για να εξετάσει τη σήμανση και αν χρειάζεται να ρωτήσει και άλλους αθλητές. Δεν γίνεται να τρέχουμε σαν τα κοτόπουλα μέσα στο δάσος, και δεν γίνεται να υπάρχουν παντού κριτές.Ο αθλητισμός θέλει και σκέψη, δεν θέλει μόνο πόδια, και σε αυτό δεν φταίνε οι διοργανωτές. Ο υπογράφων το άρθρο, πήρε λάθος κατεύθυνση στο ποδήλατο ακολουθώντας άλλους 5 ποδηλάτες κάνοντας 7 λεπτά παραπάνω ποδήλατο. Για αυτό δεν φταίνε οι διοργανωτές, αλλά εμείς.

3.    Σε κανέναν αγώνα στον κόσμο δεν μετράνε οι κριτές τις στροφές, εκτός απο μεγάλες διοργανώσεις τύπου  ironman όπου υπάρχει ψηφιακή καταγραφή των χρόνων και άνθρωποι με ασύρματο που συνεννοούνται, όπου όμως αυτό είναι παροχή μόνο στο τρέξιμο και όχι υποχρέωση, ακόμα και εκεί ο αθλητής είναι υπεύθυνος για το μέτρημα των στροφών στο τρέξιμο. Δεν το συζητάμε καν για το ποδήλατο, όπου το μέτρημα των στροφών γίνεται 100% από τον αθλητή.
4.    Πολλοί παραπονούνται για τα 30 ευρώ της συμμετοχής. Θεωρούμε πως η ανάλυση του γιατί χρειάζονται αυτά τα χρήματα δεν αφορά τους αθλητές. Απλά...είναι 30 ευρώ για όλα αυτά που έχουν ανακοινωθεί εδώ και καιρό, και που δεν έλειψε κάτι από τα υποσχόμενα. Από εκεί και πέρα είναι θέμα του κάθε αθλητή εάν θέλει να δώσει 30 ευρώ (x4 αγώνες=120 ευρώ για 4 αγώνες το χρόνο) για να συμμετάσχει σε έναν τέτοιο αγώνα.
 
5.    Οι αγώνες θέλουν καλή διάθεση. Εάν κάποιος έχει κακή διάθεση και κακομουτσουνιά επειδή πλήρωσε 30 ευρώ και ψάχνει να βρει ό,τι μπορεί για να γκρινιάξει, ας μην ξανασυμμετάσχει. Ο αθλητισμός είναι ψυχαγωγία, όχι αγγαρεία, και εάν συμβεί και κάτι απρόοπτο, πρέπει να το αντιμετωπίζουμε με χαμόγελο. Ιδίως στο τρίαθλο όπου έχουμε ζήσει πραγματικά μίζερες καταστάσεις στο παρελθόν, είναι αμαρτία να εκφραζόμαστε με ειρωνία για έναν αγώνα όπως το Σχίνιαθλο.

Προτάσεις για βελτίωση

1.    Οι εθελοντές πρέπει να βρίσκονται σε πόστα ελάχιστης ευθύνης, εκτός και εάν είναι έμπειροι, υπεύθυνοι και είναι 100% σίγουρο ότι θα έρθουν. Στα υπεύθυνα πόστα ας πληρωθούν κάποιοι και να ενημερωθούν σωστά.

2.    Υπάρχει μία μαγική εφεύρεση που λέγεται ταμπέλα. Δεν αργεί να ξυπνήσει, μένει πάντα στο σημείο της, και λέει πάντα το ίδιο, σωστό πράγμα, το οποίο αλλάζει σε κάθε αγώνα με ένα αυτοκόλλητο. Το θεωρούμε πρώτη προτεραιότητα. Ταμπέλες παντού, με μεγάλα γράμματα και βελάκια τα βασικά, με μικρότερα γράμματα περισσότερες λεπτομέρειες (π.χ. η μικρή απόσταση 2 στροφές κλπ) για όσους βρίσκονται σε μεγάλη σύγχυση και θέλουν να σταματήσουν για ενημέρωση.

3.    Περισσότερη αυστηρότητα με τους αθλητές. Γίνονται πολλοί, και εάν η διοργάνωση συνεχίσει να τους κακομαθαίνει, θα αποβεί εις βάρος της. Ας δοθεί εξαντλητική ενημέρωση τις μέρες πριν τον αγώνα (όπως γίνεται εξάλλου), και την ημέρα του αγώνα η μόνη έγνοια να είναι η εκτέλεση του αγώνα, όχι η κατατόπιση των αθλητών. Επίσης καλό είναι να μάθουν οι αθλητές ότι έχουν και ευθύνες απέναντι στην διοργάνωση. Δεν σημαίνει ότι επειδή πληρώνουν μπορούν να φέρονται όπως τους έρθει. Υπάρχουν και άλλοι 300 που θέλουν να τρέξουν.

4.    Οι συμμετοχές να παραμείνουν στις 300, μέχρι να αποδειχτεί ότι είναι έυκολο να ικανοποιηθούν όλες οι υποχρεώσεις της διοργάνωσης απέναντί τους.

Συνοπτικά

Στα μεγάλα συν του αγώνα βάζουμε την σωστή ενημέρωση των αθλητών, την υπέροχη διαδρομή που επιλέχθηκε, τόσο στην ποδηλασία, όσο και στο τρέξιμο, και τον μεγάλο αριθμό συμμετοχών, που όμως πλέον δημιουργεί δύσκολες ευθύνες.

Στα πλην βάζουμε το θέμα κριτών και σηματοδότησης της ποδηλασίας, καθώς και την τροφοδοσία (που όμως ήταν άψογη στο παρελθόν και πιστεύουμε ότι ήταν μία κακή παρένθεση).

Η τελευταία κουβέντα μας στους διοργανωτές είναι «προχωρήστε ακάθεκτοι»! Λάθη κάνουν μόνο όσοι προσπαθούν, και η απόδειξη για το αν κάτι πηγαίνει σε καλό δρόμο ή όχι, είναι η ανταπόκριση του κόσμου. Όσο αυξάνεται η ζήτηση, σημαίνει ότι προσφέρετε κάτι χρήσιμο στις ζωές μας. Έχουμε επιλέξει τον αθλητισμό για να περνάμε καλά, και το Σχίνιαθλο αναμφισβήτητα είναι ένα συν στην αθλητική μας ζωή.