Αφιέρωμα στο ελληνικό τρίαθλο και στη Ντενίζ Δημάκη είχε χτες η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή στην ιστοσελίδα της:
Ας διαβάσουμε αναλυτικά το δημοσίευμα:
Ο μικρός Οδυσσέας έχει κλείσει ήδη τα 10 και εδώ και αρκετά χρόνια έχει συνηθίσει να βλέπει τη μαμά του, την Ντενίζ Δημάκη, να σαρώνει τα χρυσά μετάλλια στα πανελλήνια πρωταθλήματα του Τριάθλου.
Λογικό ήταν βλέποντας την να αναχωρεί για το Μπακού, να ζητήσει και πάλι μετάλλιο, αν και τα πράγματα εδώ είναι δύσκολα στο συγκεκριμένο αγώνισμα όπου μάλιστα η Ντενίζ Δημάκη μπαίνει πρώτη στη μάχη το Σάββατο και ακολουθούν την Κυριακή ο Γρηγόρης Σουβατζόγλου και ο Τζέιμς Χρόνης.
«Ουσιαστικά η συμμετοχή σε αυτούς τους 1ους Ευρωπαϊκούς Αγώνες προέκυψε από τη βαθμολογία που έχω συγκεντρώσει από αυτές τις νίκες. Είναι μεγάλη τιμή, αλλά με τις κορυφαίες αθλήτριες εδώ ως αντιπάλους, τα πράγματα είναι δύσκολα. Αλλωστε όσον αφορά το Τρίαθλο σε διεθνές επίπεδο πλησιάζω πλέον προ το φινάλε» παραδέχεται η 38χρονη πρωταθλήτρια που ονειρεύεται του χρόνου τέτοια εποχή να βρίσκεται σε ένα ακόμα χωριό αθλητών, αυτή τη φορά του Ρίο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
«Πράγματι είναι ο μεγάλος στόχος να διεκδικήσω την πρόκριση για το Ρίο, αλλά στο Μαραθώνιο. Θα τρέξω σε κάποιους αγώνες, λογικά και στης Αθήνας και θα επιδιώξω να πάρω την πρόκριση. Όσον αφορά τον δικό μας, τον Αυθεντικό Μαραθώνιο, πρόκειται για τον πιο συναρπαστικό. Ένα ταξίδι στην ιστορία, απλά είναι πολύ δύσκολο εκεί να κάνεις μεγάλη επίδοση, όχι τόσο λόγω της δυσκολίας της διαδρομής, αλλά κυρίως λόγω του καιρού, με τρομερή υγρασία και ζέστη» τονίζει η Ντενίζ Δημάκη που μαζί με τον σύζυγό της (και προπονητή της αλλά και συνοδό της αποστολής του τριάθλου στο Μπακού) Χρήστο Βαξεβάνη μοιράζονται και τα ευχάριστα βάρη της οικογένειας.
«Είναι πολύ σημαντικό το έτερον ήμισυ να μπορεί να βοηθάει εξίσου στις οικογενειακές υποχρεώσεις. Ευτυχώς έχουμε και συμπαράσταση και από γιαγιάδες και παπούδες, όπου τώρα μοιράσαμε τα παιδιά (ο 10χρονος Οδυσσέας και η 6χρονη Λυδία) για να μπορέσουμε να έρθουμε στο Μπακού» τονίζει η Ντενίζ Δημάκη που όντας ειδική στο Τρίαθλο (ασχολήθηκε για πρώτη φορά το 2002) χαρακτηρίζει τη ζωή της μαμάς-πρωταθλήτριας ως «Iron Man» που είναι η πιο δύσκολη κατηγορία Τριάθλου στον κόσμο.
«Είναι τότε που εύχεσαι η μέρα να έχει 36 ή ακόμα και 48 ώρες για να τα προλάβεις όλα. Απλά κάποια στιγμή τα βάζεις σε μια σειρά. Είναι πολύ σημαντικό όμως να μη χάσεις, παρασυρμένη από τον πρωταθλητισμό, το τρένο της μητρότητας και της δημιουργίας οικογένειας».
Το χωριό των αθλητών στο Μπακού, θυμίζει πάρα πολύ Ολυμπιακό χωριό και στο μυαλό της Ντενίζ, είναι φυσικό να έρχονται μνήμες από την κορυφαία διοργάνωση, στην οποία είχε συμμετάσχει το 2008 στο Πεκίνο και ελπίζει να είναι παρούσα- αλλά στο Μαραθώνιο αυτή τη φορά – και το επόμενο καλοκαίρι στο Ρίο.
«Θα είναι τρομερή εμπειρία αν τα καταφέρω. Πάντως εδώ στο Αζερμπαϊτζάν οι διοργανωτές έχουν φτιάξει ένα χωριό αθλητών πολύ υψηλών επιδόσεων, που θυμίζει το Ρίο. Είναι λογικό λοιπόν να νοιώθουμε και εδώ οι αθλητές λίγο σαν να βρισκόμαστε σε Ολυμπιακούς Αγώνες» επισημαίνει η πρωταθλήτριά μας.
